FOROIULIEN. ETC. il

esse paroeciam loci Cannes; sed hanc 400 millibus libella- rum esse oneratam; ac demum toti districtui, seu praecise parvo Seminario loci Grasse, nomen imminere 255 millibus- libellarum.

DEFENSIO EPISCOPI FOROIULIENSIS. Arbitrorum duplex est genus, necessariorum seu iuris, voluntariorum seu eos com- promisso. Priores ex praescripto legis a iudice vel a parti- bus constituendi sunt. Alii vero ex libera partium conven- tione seu compromisso ponuntur. Porro ex sententia arbi- tri necessarii appellari licet, minime vero a dicto arbitri vo- luntarii. Cfr. L. 1 cap. De arb. L. Diem prof erre p. Stari ff. De arb. et cap. Ab arbitris 11. De off. deleg, in VI. Siqui- dem qui non necessitate, sed mera sua voluntate, omisso iudice competenti, in arbitrum compromitti t, sibi imputet si laedatur.

Atqui niciensis Episcopus compromisit in Metropolitanum Aquensem veluti in arbitrum. Nec refert, plures nominavis- se; nam cum optionem unum inter eos seligendi alteri par- ti reliquerit, et haec selegerit aquensem Antistitem, iam compromissum valet, ex textu claro L. 17, ff. IV, 8.

Neque subsumi potest formam substantialem quae in lau- do edendo praescribitur esse violatam. Quippe quoniam licet arbiter, praesertim necessarius, procedere debeat servato in essentialibus iuris ordine; nihilominus non omnino, neque un- dique. Ita sane ReifFenstuel ad tit. De arbr. n. 23: « Quam- vis arbitria sint redacta ad formam seu similitudinem iudi- ciorum ; id tamen non procedit quoad omnia, sed solum tunc ubi aliud non reperitur specialiter expressum. Ita Glos- sa in cit. L. 1, ff. et Abbas et alii passim ; id probantes ex pluribus difFerentiis quae dantur inter iudicem et arbitrum. »

Quod si obiiciatur, partem formae essentialem esse pror- sus omissam, quia unus ex contendentibus non fuit auditus, responderi primum potest « moram suam cuilibet esse noci- vam » et « damnum quod quis sua culpa sentit, sibi debet, non aliis imputare ». Reg. 25 et 86 iur. in VI. Quae regu- lae casui apprime aptari videntur.