APPENDE PLURIUM OPUSCULORUM QUAE SUNT DUBIA

 OPUSCULUM I.

 PARS PRIMA. Primo de praeparatoriis ad disciplinam .

 Capitulum II.

 Capitulum III.

 Capitulum IV.

 Capitulum V.

 Capitulum VI.

 Secundo, de ipsa disciplina .

 Capitulum VIII.

 Capitulum IX.

 Capitulum X.

 Capitulum XI.

 Capitulum XII.

 Capitulum XIII.

 Capitulum XIV. De disciplina circa divinum officium addiscendum .

 CAPITULUM XV.

 Capitulum XVI.

 Capitulum XVII.

 Capitulum XVIII.

 Capitulum XIX.

 Capitulum XX.

 Capitulum XXI.

 Capitulum XXII.

 CAPITULUM XXIII.

 Capitulum XXIV.

 Capitulum XXV.

 Capitulum XXVI.

 Capitulum XXVII.

 Capitulum XXVIII.

 Capitulum XXIX.

 Capitulum XXX.

 Capitulum XXXI.

 Capitulum XXXII.

 PARS SECUNDA. Incipit secunda, quae de generali exhortatione loquitur .

 Capitulum II.

 Capitulum III.

 Capitulum IV.

 Capitulum V. De differentia conversorum .

 Capitulum VI. De novis professis

 Opusculum II. SPECULUM CONSCIENTIAE

 Capitulum I.

 Capitulum II.

 Capitulum III.

 EPILOGUS PRAEDICTORUM.

 OPUSCULUM III.

 OPUSCULUM IV.

 OPUSCULUM V.

 OPUSCULUM VI.

 OPUSCULUM VII.

Capitulum IX.

De disciplina circa confessionem privatam.

1. De quotidianis offonsis, sine quibus haec vita non . ducitur, facienda est confessio, de privatis privata, de publicis publica et nihilominus quandoque privata.

Attendendum est de confessione privata, quibus, quoties, quando et ubi fieri debeat, et quae sit circa eam novis Fratribus disciplina servanda.

Debent superiori, vel, si ipse ordinaverit, instructori suo et non alii, nisi in eius absentia ei tantum, quem superior vel instructor de superiorum assensu eis duxerit assignandum, tribus vicibus in qualibet hebdomada, vel pluries, secundum quod necesse habuerint, indicto sibi tempore et loco pro Sacramenti reverentia congruo, cum diligentia confiteri. Nunquam eis placeat vicaria confessoris mutatio, ut nunc uni confiteantur, nunc alteri, quin potius, si quando id cogat necessitas, notabilia deinde ad principalem referant confessorem. Causa tamen devotionis eadem pluribus possunt confiteri: aliter non est conscientiae ordinatae seu purae varios quaerere confessores. Fit tamen salubriter, ut, cui de peccatis praeteritis semel quis generaliter est confessus, de quotidianis etiam confiteatur eidem ; vel novo si haeserit curatori, suorum denuo vulnerum perfecte aperiat corruptelam.

2. Disciplinam circa confessionem discretio, puritas et reverentia probant. Habeant discretionis cautelam, ut, antequam ad confessionem accedant, diligenti super confitendis consideratione praehahita, offensas prius suas speciales , deinde alias, seriatim et breviter, sine culparum et verborum replicatione inutili prosequentes, confessionem suam sub prima et ultima culpae nominatione concludant. Aliqua tamen interdum devotioni vel conscientiae replicatio indulgetur.

3. Sit etiam pura confessio, ut confiteantur simpliciter et devote, sine excusatione, sine accusatione sive nominatione alterius, de quibus conscientiam habuerint remordentem. Nec specialia passim sub generalitate pertranseant. Tentationes suas et cogitationes malas nulla ratione occultent; non contemnant modica , ne paulatim defluant ad maiora . In domo namque, quam subintrans radius solis illuminat, quantumcumque fuerit praemundata, atomi nihilominus diligentius intuenti apparent. Sic et cor radiis gratias illustratum etiam minima videt ac vitiorum laqueos subtili examinatione discernit. Quanto quis fuerit mente purgatior, tanto se sordidiorem videbit et maiores causas humilitatis inveniet. Deponendae tamen sunt scrupulositates quaedam superfiuae, quae conscientiam in erroris confusionem inducunt.

4. Reverentiam non solum interiorem, verum etiam exteriorem decet confitentem habere, ut, suo deferens confessori, se illi sive in elatione capitis, sive in alia corporis dispositione, si commode vitare poterit, non coaequet, sed flexis genibus, dum confitetur, nudato ac demisso capite, sit humiliter coram eo.