Sermo XL .

Item, sermo fratris Bonaventurae de eadem Dominica, factus in capella domini regis Parisius coram rege et familia.

Erunt signa in sole et luna et stellis, Lucae vigesimo primo .

In hac prima Dominica Adventus Domini renovatur Ecclesia in Officiis, per quod ostenditur, quod, si quis vult Nativitatem Domini digne celebrare, digne renovari debet interius in affectibus et exterius in sacris moribus et operibus, ut inveniantur in eo signa salvationis per conformationem ad Christum solem et Matrem lunam et Apostolos stellas Spiritualiter accipiendo verba proposita, describit hic Dominus, in exemplum Ecclesiae convocandae et aedificandae et ad sui et Matris et Apostolorum imitationem alliciendae, primo suae vitae perfectionem multiplicem, cum dicit: Erunt signa in sole; secundo suae Matris conversationem deiformem, cum addit: et luna; tertio suae comititiae sanctitudinem, cum subinfert: et stellis, id est Apostolis.

I. Sciendum igitur, quod qui vult dominicae Nativitatis celebritatem desiderabilem honorifice praevenire et in se ostendere, debet digne Christum recipere vivendo et moriendo; studeat habere et invenire in se signa, quae Christus et Mater et Apostoli in se ostenderunt et praebuerunt et reliquerunt mundo. Signa autem haec fuerunt et sunt novem: primum signum, quod fuit in sole, Christo, et debet esse in populo christiano, est signum paupertatis altissim ae Lucae secundo : Hoc erit vobis signum: invenietis infantem pannis involutum et positum in praesepio. Hoc signo signari debet qui vult sequi Christum.

Secundum signum fuit pietatis affluentissimae, de quo Isaiae undecimo : In die illa radix Iesse, qui stat in signum populorum, ipsum gentes deprecabuntur. Stetit autem Christus in signum populorum ad filios Dei dispersos congregandos in unum .

Tertium signum, quod fuit in Christo sole, fuit humilitatis profundissimae, in figura cuius habetur Isaiae vigesimo : Sicut ambulavit servus meus Isaias nudus et discalceatus, trium annorum signum et portentum erit, supple: Christus Christianis .

II. Primum autem signum, quod fuit in luna, Matre Virgine, fuit signum imitandaehonestatis, de quo Apocalypsis duodecimo : Signum magnum apparuit in caelo, id est in Ecclesia, mulier amicta sole, id est honestatis claritate, et luna , hoc est perfecta integritas, sub pedibus eius, id est affectibus mentis et corporis eius, et in capite eius, id est in mentis vertice, corona stellarum duodecim, id est honor et gaudium plenum quinque sensuum interiorum et quinque exteriorum incorruptione et virginitate post partum.

Secundum signum, quod fuit in Matre Virgine, fuit signum laudandae per omnia sobrietatis, et de hoc signo habetur Isaiae sexagesimo secundo : Praeparate viam populo, planum facile iter, eligite lapides et elevate signum ad populos. Hoc totum fecit beata Virgo virtute suae laudandae in omnibus et per omnia sobrietatis, ut paratam viam haberet ad continuam contemplationem et planam et mitem haberet conversationem et omnibus se praeberet exemplum et signum ad salvationem.

Tertium signum, quod fuit in Matre Virgine, fuit signum praedicandae per omnia fidelitatis, et de hoc habetur Isaiae quadragesimo nono : Ecce , levabo ad gentes manum meam et ad populos exaltabo sign um me um .

Ecce, levabo, inquit Filius, ad gentes manum meam, id est, ostendam eis potestatem meam, et ad populos exaltabo, id est coram populis, signum meum, id est fidelitatem , quae fuit in Matre mea.

III. Primum autem signum aedificationis quod fuit in stellis, id est Apostolis, fuit signum zeli ferventissimi, et de hoc habetur Sapientiae decimo sexto : Fuerunt, inquit, signum habentes salutis ad commemorationem mandati legis tuae; et Sapientiae decimo : Stetit, Moyses, id est coetus apostolicus , contra reges horrendos in portentis et signis.

Secundum signum, quod fuit in Apostolis, fuit signum martyrii promptissimi, de quo potest exponi illud Psalmi : Posuerunt signa sua signa et non cognoverunt, id est, infideles hoc cognoscere recusaverunt.

Tertium signum, quod fuit in Apostolis, fuit signum propositi constantissimi, et de hoc dicitur Ecclesiastici quadragesimo quinto : Corona aurea super caput eius, id est ordinis apostolici, expressa signo sanctitatis; id est infirmitatis, et gloria honoris, opus fortitudinis