13.

De S. Andrea.

1. Andreae, Petri germano,
Excellenti piscatori,
Digno laude pulchriori,
Laudes stylo rudi cano,
Cujus nomen nunquam mori
Debet, et actus decori
Florebunt In coeli plano
Peracto cursu mundano
Factus fit coelestis chori
Civis, junctus salvatori,

2. Juxta mare Galilaeae

Dum salvator ambulavit,
Andream navis servavit,
Et Petrum. fratrem Andreae,
Quos dum Jesus advocavit,
Venite post me, clamavit,
Faciam vos gentis meae
Piscatores, ad plateae
Vias uterque saltavit
Et se Christo sociavit.

3. Ab Andrea fit abjectus
Remus et dimissa ratis
Sequiturque veri vatis

Vocem tamquam vir perfectus:
Hinc a Domino fit satis
Odore suavitatis

Specialiter electus

Ut vir simplex, justus, rectus
Et obediens mandatis,
Christi monitisque gratis.

4. Seminavit verbum Dei

Tamquam amicus fidelis
Dicens, Dominum de caelis
Advenisse, quem Judaei
Adhuc apertis loquelis
Negant, voce Gabrielis
Fore conceptum, sed ei
Joseph dant patrem, hinc rei
Dirae mortis et crudelis
Erunt In Inferno prelis.

5. Non credentes ab errore
Revocare nitebatur,
Sicut fecit, ut testatur,
Ejus vita plena rore
Sanctitatis, revocatur
Multa gens et baptizatur;
Hinc Aegeas ursi more
Insanit, plenus furore,
Crux amara praeparatur,
Ut Andreas suspendatur.

6. Visa cruce jam gavisus

Fit Andreas laeta mente,
Et cum animo fervente
Sponte velle mori visus,
Salve crux, ait repente,
In qua Christo moriente
Est apertus paradisus,
Et datus pro luctu risus ;
Ad crucem non currit lente
Vultu laeto, non timente.

7. Funibus simul contortis
Alligatur cruci dirae,
Et dum gentes Impedire

Vellent poenam suae mortis.
Tendens praedicavit mire,
Praecepit eas abire,

Deum ut athleta fortis,

Et clarum a coeli portis
Lumen visum est venire,
Dum vitam coepit fiuire.
8. Sic Intravit portas poli,
Ubi modo requiescit,
Nec non timet nec pavescit

Ullas poenas hujus soli,
Magis contristari nescit,
Sed cum claritate crescit

Conjunctus Mariae proli

Radianti compar soli,

Quando lucet et splendescit.
Ut In aestate consuescit.