De Hierarchia Episcopali in Scotia restituenda 15

VIII. RossENsis. Erectam fuisse anno 1120, aut 1130 creditur; quamvis adsit qui retineat regem David haud novam instituisse Sedem, sed antiquam a saeculo VII existentem ad pristinum revo- casse decus. Ioannes Lesley ultimus Episcopus Bruxellis 1596 obdor- mivit in Domino.

IX. BRECHINENSIS. Monasterii Sedes erat; fuitque a David I in Dioecesim erecta anno 1150 cum Capitulo Religiosorum Monasterii eiusdem. Eius Ordinariorum series in Ioanne Sinclar finem habet; qui anno 1566 ad coelum ivit.

X . DUMBLANENSIS. Sedes haec in antiquo Monasterio constituta erat ; quo diruto, David I Sedem Episcopalem ad vitam revocavit. Censent alii eiusmodi Sedem restitutam fuisse a Comite Stratherne anno 1200. Ultimus Episcopus Guillelmus Chisholm II exui in Gallia animam efflavit.

X I . LiSMORENsis SEU ERGADIENSIS. Iuxta nonnullos scriptores

sedes eiusmodi erecta a papa Clemente III, iuxta alios ab Ale- xandro III fuit anno 1200. Iacobus Hamilton ultimus Episcopus huius Dioecesis ad Protestantes transiit.

XII . SopoRENsis SIVE INSULANUS. Episcopi Sodorenses dicti sunt

etiam Insularum; quorum ultimus fuit Rodericus Maclene electus anno 1550.

XIII . ORKADENSIS. Huius Dioecesis origo S. Servano tribuitur, S. Palladii discipulo. Sedis istius ultimus Episcopus fuit Adamus Bothvell electus anno 1559, qui cum haeresiae adhaesisset, e vivis excessit anno 1559. Quamquam ante Protestantium epocham unde- cim Episcopos duosque Archiepiscopos Scotia possideret, nullus tamen aderat Metropolita, ideoque omnes immediate S. Romanae Sedi subiiciebantur. ' Et quamvis Angliae Episcopi pluries conati fuissent sibi Scotiae Episcopos subiicere, inutile opus fuit. Nam Ale- xander III, Epistola ad Episcopum S. Andreae anno 1170 data, con- firmat hanc Ecclesiae Scotiae libertatem. Honorius Papa III sub directa S. Sedis protectione posuit Scotiae regnum anno 1218. Euge- nius vero Papa IV Iacobo Scotiae regi scribens, Metropolitanum se Scotiae gerebat. Paulus Papa II libertatem asseruit Praelatorum Scotiae a Metropolitis Angliae, cum quaestio inter illos exorta esset.

Quamquam Scotiae ecclesia vere Primate et Metropolita care- ret usque ad saeculum xv, verumtamen Episcopus S. Andreae tum ex antiquitate propria, tum quia fuerat regni caput, appellabatur

1 THOMASSIN, Vetus et nova Ecclesiae disciplina, p . 1, lib. 1, cap. 45, n. 11 scribit: « Nec mirum si tandiu Metropolitano caruit Scotia cum advertat Campdemus perdiu eius Episcopos nullas certas sedes habuisse. Scotorum Episcopi munia Episcopalia, quocumque fuerant loco, sine discri- mine obierunt, usque ad Malcholmi III tempora (Campdeni Britannia an. 683). Eadem sors et conditio fuit omnium Ecclesiarum, dum inter cana- bula sua reptarent».