14.
S . Nicolai.

1. De piis miraculis

Et vita beata
Nicolai praesulis,
Qualiter In saeculis

Fuit Illustrata,
Mens mis est conata
Scribere clericulis.

2. Gestus nimis ardui,
Ximis quoque miri,

Non merentur respui

Praesulis tam strenui
Tam sanctique viri ;
Haec, ut possint sciri,

Pandere proposui.
3. Excolis jejunia?

Miram dico tibi:

Dum ligatur fascia,
Non est coena fibi

Qualibet In feria,

Voluntate propria
Bis correpta sibi.

i. Crescens eget opera

Semper bonae rei,
Hujus mundi prospera

Displicebant ei,
Legit scripta vetera,
Colens Inter cetera

Doctrinale Dei.
5. Auri cum muneribus

Juvat aegrum, qui de
Suis fuit partibus,

Qualiterque fide
Liberata vilibus
Nympha stupri sordibus,

Post praedicta vide.
6. Vixit cum munditia

Sine culpa labis,
Meditans coelestia

Removens cor ab his,
Quae sunt mundi gaudia,
Ipsius magnalia

Haec tibi signabis.

7. Navita naufragium

Timens dirae mortis,

Fracturaeque navium
Jam confert remedium

Dextra viri fortis,
8. Clericos occiderat

Hospes armis duris,
Hisque, quos necaverat

Perfida securis,
Praesul vitam dederat,
Nomen, In qua fuerat,

Nescio telluris.

9. In suis sermonibus
Nullus erat dolus,
Sed prae rebus omnibus

Ei placet polus,
Si sit cum magnatibus
Junctus seu praesulibus.
Infimus est solus.

10. Bonitas, scientia,

Virtus, cor pium, mos
Fecerunt hunc gratia

Dignum, non per nummos
Neque cum pecunia
Scandit eum ecclesia,

Credo, gradus summos.

11. Qui rector In aetheris
Summa sede sedet,
Nicolae, miseris

Mediante te det
Gaudere cum superis.
Quos In mundo sceleris
Poenitet et haedet.