S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE OPERE MONACHORUM LIBER UNUS .

 CAPUT PRIMUM.

 2. Primum ergo videndum quid dicant illius professionis homines qui operari nolunt: deinde, si eos non recte sentire invenerimus, ad eorum correctione

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 10. Apertius et clarius id esse ex consequentibus. Et redit rursus, modisque omnibus etiam atque etiam commendat quid sibi liceat, et tamen non faciat

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 16. Paulus praecipiens operari servos Dei, non vult tamen eorum necessitates minus curari a fidelibus. Labor servis Dei eligendus qui animo libero exe

 CAPUT XVI.

 18. Et paulo post dicit: Nam de ministerio quod fit in sanctos, ex abundanti est mihi scribere vobis. Scio enim promptum esse animum vestrum, de quo g

 19. Sicut ergo non cessavit Apostolus, imo Spiritus Dei possidens et implens et agens cor ejus, exhortari fideles qui haberent hujusmodi substantiam,

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 CAPUT XIX.

 CAPUT XX.

 24. Hanc quaestionem breviter solverem, si dicerem, quia et juste dicerem, credendum esse Apostolo. Ipse enim sciebat cur in Ecclesiis Gentium non opo

 25. Si saltem habebant aliquid in hoc saeculo, quo facile sine opificio sustentarent istam vitam, quod 0568 conversi ad Deum indigentibus dispertiti s

 26. Contingit enim eis quod in viduis junioribus indisciplinatis cavendum idem apostolus dicit: Simul autem et otiosae esse discunt non solum autem o

 CAPUT XXIII.

 28. Proinde rursus istos alio sublimiore gradu justitiae superabunt, qui se ita instituerint, ut quotidie in agros tanquam in pastum pergant, et quo t

 29. Verum et hoc concedamus, toto vertente anno posse in agris reperiri vel ex arbore vel ex herbis, vel ex quibusque radicibus quod in escam sumi pos

 30. Quapropter, ut breviter complectar, isti qui ex Evangelii perverso intellectu tam manifesta apostolica praecepta pervertere moliuntur, aut non cog

 CAPUT XXIV.

 CAPUT XXV.

 33. Quamobrem etiam illi qui relicta vel distributa, sive ampla, sive qualicumque opulenta facultate, inter pauperes Christi pia et salubri humilitate

 CAPUT XXVI.

 35. Et quod sequitur de volatilibus coeli et de liliis agri, ad hoc dicit, ne quisquam Deum putet servorum suorum necessaria non curare cum ejus sapi

 CAPUT XXVIII.

 CAPUT XXIX.

 CAPUT XXX.

 39. Minus enim peccatur, si non laudetur peccator in desideriis animae suae, et qui iniqua gerit benedicatur (Psal. IX, 24).

 CAPUT XXXII.

 CAPUT XXXIII.

15. But when he might use to work, that is, in what spaces of time, that he might not be hindered from preaching the Gospel, who can make out? Though, truly, that he wrought at hours of both day and night himself hath not left untold.43    1 Thess. ii. 9; 2 Thess. iii. 8 Yet these men truly, who as though very full of business and occupation inquire about the time of working, what do they? Have they from Jerusalem round about even to Illyricum filled the lands with the Gospel?44    Rom. xv. 19 or whatever of barbarian nations hath remained yet to be gone unto, and to be filled of the peace of the Church, have they undertaken? We know them into a certain holy society, most leisurely gathered together. A marvellous thing did the Apostle, that in very deed amid his so great care of all the Churches, both planted and to be planted, to his care and labor appertaining, he did also with his hands work: yet on that account, when he was with the Corinthians, and wanted, was burdensome to no man of those among whom he was, but altogether that which was lacking to him the brethren which came from Macedonia supplied.45    2 Cor. xi. 9

CAPUT XIV.

15. Quando soleret Apostolus operari. Monachorum otium. Quando autem soleret operari, id est, quibus temporum spatiis, ne ab evangelizando impediretur, quis possit comprehendere? Sane quia et diurnis et nocturnis horis operabatur, ipse non tacuit (I Thess. II, 9, et II Thess. III, 8). Verumtamen isti, qui tanquam multum negotiosi et occupati de tempore operationis inquirunt, quid agunt? Numquid ipsi ab Jerusalem per circuitum usque ad Illyricum terras Evangelio repleverunt? aut quidquid gentium barbararum remansit adhuc obeundum et implendum de pace Ecclesiae susceperunt? Novimus eos in quamdam sanctam societatem otiosissime congregatos. Mirandam rem fecit Apostolus, qui revera in tanta sollicitudine omnium Ecclesiarum, et propagatarum et propagandarum, ad ejus curam laboremque pertinentium, etiam manibus operabatur: propterea tamen, cum apud Corinthios esset et egeret, nemini quidem eorum apud quos erat, gravis fuit; sed plane quod illi deerat, suppleverunt fratres qui venerunt ex Macedonia (II Cor. XI, 9).

CAPUT XV.

0561