MEMBRUM III. Quid sit

frui diffinitione ?

Tertio quaeritur, Quid sit definitione frui ?

1. Dicit autem Augustinus in libro I de Doctrina Christiana quod " frui est amore inhaerere alicui rei propter se " Hoc autem valde multis videtur conve- nire. Sic enim, ut idem Augustinus dicit, pecora cibis inhaerent propter se, et fruuntur eis. Sic etiam peccator homo multis inhaeret propter se, scilicet in quibuscumque propter se delectatur, ad aliud non referendo. Sic etiam homo in via delectatione naturali multa diligit propter se, sicut amicos, et virtutes, et hujusmodi: et propter hoc non dicitur malus, sed bonus. Ex quibus omnibus sequitur, quod frui tunc non erit proprium patriae, sed etiam viae.

2. Adhuc, Aliter definit Augustinus frui dicens, quod " frui est uti cum gaudio, non adhuc spei, sed jam rei . " Et sic videtur, quod uti genus sit ad frui, et utile ad fruibile: et si hoc est, male ex opposito dividuntur.

3. Adhuc, Aristotelis objectio est in Topicis, quod cum unius rei unicum sit esse quod indicatur definitione, inconveniens est unius rei esse plures definitiones.

Solutio. Ad hoc dicendum, quod frui dicitur dupliciter, proprie scilicet et simpliciter, et improprie et secundum quid. Proprie dicitur frui et simpliciter, quando aliquid inhaeret inhaesione delectationis et dilectionis alicujus rei per se et non secundum accidens, et non propter aliud,

inhaesione operationis non impeditae. Quod non contingit nisi in fruitione patriae: omnis enim alia inhaesio vel per accidens est, vel per aliud, vel in aliqua parte impedita. De omnibus enim hoc verum est quod dicitur, Proverb, xiv, 13: Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat. Unde delectatio qua pecora fruuntur cibis, et qua peccator fruitur delectabili, delectationes sunt secundum quid et per accidens in hoc quod inhaerent ei quod hic et nunc delectabile est et non simpliciter. Delectatio autem ejus qui naturali delectatione alicui inhaeret, delectatio impedita est, et est delectatio secundum quid, et non simpliciter sive perfecta. Frui autem dicit delectationem perfectam et ultimam et optimam.

Et per hoc jam patet solutio ad omnia quae quaesita sunt. Non enim potest frui nisi id quod dispositum et perfectum est ad inhaesionem pascentem perfectissimi et optimi boni: hoc autem non est nisi quod natura intellectualis est habitu optimo gratiae et gloriae disposita ad perfectum et optimum. Sensibilis enim delectatio contrarium habet, naturalis autem imperfectionem: et ea quae est peccatoris, habet impedimentum in fruente.