28 Acta Apostolicae Sedis .- Commentarium Officiale

glio moderatore suo recepta, regulas quasdam brevi composuit, tanta

sapientia refertas, ut paucis post annis a Romana Curia non modo ad-

probatae ipsae, sed etiam in exemplum adductae sint. Illas vero non

sine divino instinctu composuit, spiritum caritatis, e Divino Corde Iesu

haustum, per omnia misericordiae Opera intendens ac prosequens. Va-

rié itaque floruerunt caritatis Opera, nempe pro indigentibus puellis

scholae, pro periclitantibus collegia et oratoria festiva, pro mulieribus

infirmis domi visitationes, et, quod novum ac maximum apud sorores

opus erat, pro mulieribus laicis sacra spiritualia Exercitia, iuxta pra-

xim Sancti Ignatii a Lwola, quem Venerabilis Serva Dei, in ipsius

die festo nata, ardenti colebat amore. Attamen novis tentationibus tan-

tum opus probare voluit Deus. In primisque Bergomensis ipse Episco-

pus, Carolus G ritti-Moria echi, quamvis antea novum Institutum favore

complexus esset, postea tamen, permulta ei impedimenta opponens,

constanter illud improbavit. Sed graviorem tentationem internam in

condenda Congregatione Venerabilis Fundatrix passa est : eius scili-

cet humilitatem vehementer Deo experiri placuit. Cum autem de se

humillime semper sensisset nec umquam praesumpsisset, quomodo nunc,

tamquam a Deo specialiter vocata, sororum Congregationis Fundatrix

ac Moderatrix fieri posset? nonne et aliae exstabant similes sodalitates,

veluti Societas Sacri Cordis nuperrime in Gallia a Matre Sophia Barat

condita? Huiusmodi spirituali agone vexata, Augustam Taurinorum

contendit, ut cum Matronis a Sacro Corde de utriusque Instituti unione

pertractaret. Sed Deus permittere hoc noluit manifesteque id patefe-

cit : duae proinde Congregationes distinctae, quamquam similes, per-

manserunt. Deinde pretium operis est quaedam de novi Sodalicii ti-

tulo dicere. Re vera titulus ipse qui inscribitur : « Institutum Filia-

rum Sacratissimo Cordis Iesu », illis temporibus maximi momenti fuit

ac forma, a qua Institutum idem semper informatur, evasit. Nam

primordiis saeculi decimi noni pietas catholica adhuc valde sauciata,

ut ita dicamus, ac debilitata apud proceres nec non apud populum erat

propter novatorum doctrinas, quae, saeculo decimo octavo, « Illumini-

smi » nomine, rerum publicarum eversionem tum in Gallia tum in omni

fere Europa concitarunt. Addendae quoque sunt reliquiae Iansenisti-

cae haeresis, quae inter clerum ipsum et animas etiam pias adhuc maxi-

mam frigiditatem summamque anxietatem coniciebant. Nondum insu-

per in publicum honorem venerat erga Sacratissimum Iesu Cor devotio,

cui, e contra, ab eodem Iansenistico spiritu gravia obiciebantur impe-

dimenta. Ut autem clare aperteque nova pietas Sacro Cordi innixa ac

f ulta exemplo omnibus appareret, Venerabilis Dei Famula ut sodales