28 Ex S. Congregatione Concilii

excitavit. Inter infensos expertus est eiusdem oppidi munici- pium, cui litem admovent quaedam iura ad paroeciam spe- ctantia vindicandi causa. Hinc a. 1896 recursus Episcopo oblatus est a pluribus parochianis subscriptas atque ab omnibus fere municipii consiliariis approbatus, quo expetebatur ut eo remoto, alter sacerdos eidem paroeciae sufHceretur ; quinimo eo deventum est ut plures parochialem domum peterent, la- pides in eam iacerent ipsumque parochum conviciis publice afficerent.

Exinde Episcopus, cum duodecim sacerdotes, quos per- contatus est, de alieno parochianorum animo testati sint et de parochi indole ad odium sibi pariendum idonea, hanc S. C. certiorem reddit; quae a. 1896 eidem praecipit ut pro tunc idem parochus relicta residentia alio discederet, posito in paroecia substituto, qui res componere valeret. Sed quum et hic modus incassum processisset, eadem S. C. a. 1897 iterum Episcopo rescripsit, ut eidem Praeposito renuntiatio- nem paroeciae suadere curaret, et translationem ad paroe- ciam eiusdem vel parum inferioris momenti proponeret. Pa- rochus autem dictam renuntiationem peragendam renuit, aliamque paroeciam ab Episcopo ei oblatam inferioris quidem redditus, pensione tamen adaugendam, accipere detrectavit. Unde eadem S. C. statuit ut, praevia renuntiatione paroeciae, annua ei pensio lib. 400 reservaretur supra reditibus paroe- ciae, donec ipse de congruo beneficio provideretur. Id etiam posthabuit dictus parochus, qui insuper a. 1901 in paroeciam rediit, ubi plures parochiani domum paroecialem lapidibus impeterunt conviciaque in ipsum parochum iterum protulerunt, adeo ut postero mane protinus discedere coactus fuerit. Qua- propter Episcopus, ut eiusdem parochi remotionem decerne- retur, apud H. S. C. institit, quae a. 1902 eidem Episcopo rescripsit ut offerret Praeposito congruam pensionem, vel beneficium aut aliam provisionem quae non habeat curam animarum. Hinc cum Ordinarius quandam eidem cappellaniam