27. In Coena Domini.

Ad Mandatum.

R Ubi caritas et amor,
Deus ibi est.

1. Congregavit nos in unum

Christi amor,
Exsultemus et in ipso

jucundemur,
Timeamus et amemus

Deum vivum
Et ex corde diligamus

nos sincero.

2. Qui non habet caritatem,

nihil habet,
Sed in tenebris et umbra

mortis manet ;
Nos alterutrum amemus

et in die
Sicut decet ambulemus

lucis filii.

3. Caritas est sumum bonum et

amplum donum,
In qua pendet totus ordo

praeceptorum,
Per quam vetus atque nova

lex impletur,
Quae ad coeli celsa mittit

se repletos.

7. Haec per coccum priscae legis

figuratur,
Qui bis rubeo colore

tingebatur,
Quia caritas praeceptis

in duobus
Constat, quis Deus amatur

atque homo.

4. Nam ut caritas conjungit

et absentes,
Sic discordia disjungit

et praesentes,
Unum omnes indivise

sentiamus,
Nec ut simul adgregati

dividamur.

8. Ardua et arta via

ducit sursum,
Ampla est atque devexa,

quae deorsum,
Sed perennem dat fraternus

amor vitam,
Et perpetuam malignis

Iis dat poenam.

5. Simul ergo cum in unum

congregamur,
Ne nos mente dividamus,

caveamus,
Cessent jurgia maligna,

cessent lites,
Vere in medio sic nostri

Christus erit.

9. Tota ergo mente Deum

diligamus
Et illius nil amori

praeponamus,
Inde proximos in Deo

ut nos ipsos,
Diligamus propter Deum

inimicos.

6. Clamat Dominus et dicit

clara voce:
Ubi fuerint in unum

congregati
Meum propter nomen simul

tres vel duo,
Et in medio eorum

ego ero.

10. Unanimiter excelsum

imploremus,
Ut det pacem clemens nostris

in diebus,
Jungant fidei speique

opus bonum,
Ut consortium captemus

supernorum.

11. Gloriam aeterno regi

decantemus
Et pro vita dominorum

exoremus,
Multos ut. cum ipsis annos

gaudeamus,
Propter quorum hic amore

congregamur.