EPÍSTOLA ENCYCLICA 31

sum in eo est, ut suam catholicam fidem, suamque erga Nos obedientiam et semel et iterum, magno verborum apparatu ac lenocinio, profiteatur. Tum iura sua tueri ac vindicare conatur, tam quoad episcoporum electionem, quam circa Ma- labariam; ea rursus repetendo, quae pluries iisdem de rebus ad Nos scripserat; dissimulatis tamen et omnino neglectis responsionibus quae, ut omnem iustitiam impleremus, in mo- nitoriis Nostris litteris ei datae fuerant. His multas addit, eadem semper iterando, querimonias contra Missionarios Apo- stolicos; in quos non minus calumnióse quam inverecunde, cbaldaicae perturbationis causam confert. Deinde Nos obse- crare non veretur, ut approbationem Nostram manifestemus ad hoc, ut Episcopi chaldaici, ritus ab eo in Malabariam suc- cessive mittantur. Demum affirmât propositum sibi esse, ali quos e suis Episcopis post hyemale tempus convocare, et communicatis cum iisdem Nostris mandatis unanimiter decer- nere quid facto opus sit; id autem Nobis se quamprimum significaturum.

22. Videte, Ven. Fratres ac dilecti Filii, utrum post ea quae in praecedentibus Nostris litteris diximus , aliquod re- sponsum huic postremae eius epistolae reddere possimus : monet enim divina Sapientia (1), ibi effundendum non esse sermonem, ubi auditus non est. Ipse quidem Patriarcha multa se passum commemorat ob tuendam ac propagandam catho- licam fidem ; et ideo maiori cum eo usi sumus patientia. Me- minerit autem, eum qui etsi totam legem servaverit, offen- dat autem in uno, factum esse omnium reum (2) : neque eum qui inceperit , sed qui perseveraverit usque in finem , hunc salvum fore. Quid de his dicendum quae adversus Mis- sionarios congerit ? Exploratum Nobis est , eos suis mune- ribus religiose fungi : si quid autem ab eis prave fieri con- tingat, deferatur ad Nos , tota rei serie diligenter et accu- rate exposita ; neque debito deerimus reddendi unicuique ius suum. Vagis autem accusationibus faciles aures accommo-

(1) Eccl i. x xx it 6.

(2) lacob. II . 10.