Cap. VI.

De originalis peccati transfusione.

Modus autem traductionis p eccati originalis hic est, quod licet anima non sit ex traduce, originalis tamen culpa ab anima Adae transit ad animas posterorum, mediante carne per concupiscentiam generata, ita quod, sicut ab anima peccante infecta fuit caro Adae et prona effecta ad libidinem, sic, per libidinem seminata et secum trahens infectionem vitiosam, inficit et vitiat animam; quae quidem infectio in anima non tantum est poena, verum etiam culpa. Et sic persona corrumpit naturam, et natura corrupta corrumpit personam , salva in omnibus divina iustitia, cui nullo modo potest imputari infectio animae, licet eam creando infundat et infundendo uniat cum carne infecta.

Ratio autem ad intelligentiam praedictorum haec est: quia, cum primum principium hominem fecerit ad suam imaginem propter sui ipsius expressionem; sic condidit eum ex parte corporis, ut omnes homines propagarentur a primo homine tanquam ab uno radicali principio: sic ex parte animae, ut propter expressam similitudinem, tam in essendo et durando quam intelligendo et amando, immediate emanarent omnes spiritus rationales ab ipso Deo tanquam a primo principio et immediato. Et quoniam spiritus, tanquam excellentior, magis accedit ad primum principium ; sic condidit Deus hominem, ut spiritus corpori praeesset, et corpus subesset spiritui creato, quamdiu ille obediret Spiritui increato: et econtra, si spiritus non obediret Deo, iusto Dei iudicio corpus suum inciperet sibi rebellare: quod et factum est, cum Adam peccavit.

Sicut igitur, si Adam stetisset, corpus suum obediens spiritui fuisset, et tale ad posteros transmitteret, et Deus illi animam infunderet, ita quod, unita corpori immortali et sibi obedienti, haberet ordinem iustitiae et immunitatem omnis poenae: sic, ex quo Adam peccavit, et caro facta est rebellis spiritui, oportet, quod talem ad posteros transmittat, et quod Deus animam infundat secundum institutionem primariam; anima vero, cum unitur carni rebelli, incurrit defectum ordinis naturalis iustitiae, quo debebat omnibus inferioribus imperare. Et quia anima carni unita est, oportet, quod ipsam trahat, vel trahatur ab ipsa: et quia ipsam non potest trahere tanquam rebellem, necesse est, ut ab ipsa trahatur et incurrat morbum concupiscentiae. Et sic incurrit simul carentiam debitae institiae et morbum concupiscentiae; ex quibus duobus tanquam ex aversione et conversione dicitur integrari, secundum Augustinum et Anselmum, peccatum originale .

Quoniam ergo ordinatissimum fuit, quod natura humana ita conderetur, et quod condita ita propagaretur, et quod peccans ita puniretur, sicut dictum est prius , ita quod in conditione servatur ordo sapientiae: in propagatione, ordo naturae; in punitione, ordo institiae: patet, quod non est contra divinam iustitiam, si ad posteros transmittitur culpa.

Rursus, quia culpa originalis in animam transfundi non posset, nisi poena rebellionis in carne praecederet; et poena non esset, nisi culpa praecessisset ; nec culpa processit a voluntate ordinata, sed inordinata, ac per hoc non a voluntate divina, sed humana: patet ergo, quod originalis peccati transfusio est a peccato primi hominis, non a Deo, non a natura condita, sed a vitio perpetrato. Et sic verum est quod dicit Augustinus , quod " peccatum originale non transmittit ad posteros propagatio, sed libido".