33. Ad Christum.

O lumen verum, genitum de lumine vero,
Christe, Dei patris verbum, sapientia, virtus,
Cum genitore tuo non unus es et tamen unum.
Sicque coaeternus genitori nec minor ipso,
Una sub deitate parique vigens dominatu.
Invariabilis et impalpabilis, immaculatus,
Omnia complens, omnia condens, cuncta gubernans
Pneumate cum sancto, tuus est qui nexus amoris
Et patris, amborum dilectio, compar utrique,
Procedens ab utroque simul pariterque benignus,

Cum quibus est unum, non unus, sed Deus unus,

Cuncta creans, salvans, moderans, complensque tenensque.

Cum patre cum sancto quoque pneumate sit tibi perpes

Gloria, virtus, laus et honor, vis atque potestas.

Innumeras agimus tibi grates nos redeunti

De tenebiis, de morte, perenni de cruciatu

Per carnem veram, de semper virgine sumptam.

Quae genetrix innupta manens et virgo dicata

Mater alumna potest tua dici, sponsa beata,

Pigmentaria cella, domus, thalamus deitatis.

O miranda nimis dilectio, fervor amoris!

Immensus modica nostra, sed laude perenni

Et celeberrimus et dignissimus, omnia nobis

Supposuisti, sponte creasti, nos reparasti,

Quos rationis luce beasti, condecorasti,

Fecisti similes tibi, caelis associandos.

Quos male deceptos et tartareis relegatos

Nexibus ex merito protoplasti nos generantis

Ad te traxisti, tibi gratis restituisti

Poenis corporeis variis, quas sponte subisti,

Mortem vicisti, quia vita mori voluisti.

Post surrexisti, sic caelos victor adisti

Et potiora patris bona sumpta carne petisti.

Nec discessisti tamen a patre per deitatem,

Quamvis in terris latitans sub carne fuisti.

Sumpsimus indigni modo te, nos protege, salva,

Vivifica, benedic, custodi, ne pereamus.

Non sis iudicium, sed plena remissio nobis,

Ut te laudantes tibi complaceamus in aevum.

Pastor ovem recrea propriis umerisque reporta

Ad tua tecta, tuis congaudens coetibus almis,

Amissam quoniam dragmam sapiens reperisti

Quamque cruore tuo mandans tibi restituisti.