36 Ex S. Congregatione Concilii

Nec demum in casu suffragantur specialia adiuncta et cir-

cumstantiae, quales profecto essent magna utilitas vel neces-

sitas pro dioecesi ob cleri defectum, vel extraordinariae dotes

oratoris, puta ingenii vel spectatae vitae, cum clerus in me-

ridionalis Italiae regionibus potius abundet, et dictae extra-

ordinariae qualitates ex uteris Episcopi non résultent.

- Ex adverso in casu videtur invocari posse favore oratoris

dispositio Decret i Gratiani (loc. cit.), quae ita se habe t : « Si

vero Dei misericordia convaluerit, quandoquidem non culpa

sed infirmitas est in causa, eum iam sacrificare non interdi-

cimus ». Iam vero oratorem convaluisse testes sunt nedum

ipsius parentes, sed etiam duo periti medici ab Episcopo de-

putati. Hae profecto declarationes per se videntur esse suffi-

cientes ad moralem certitudinem gignendam quod dictus mor-

bus in posterum non iterabitur.

Acced i t insuper quod in themate agitur de clerico qui

iam iam ad subdiaconatus ordinem est promotus ; et in hisce

casibus Ecclesiae indulgentia benignior esse solet. Nec ma-

gni ducenda est difficultas de carentia qualitatum specialium

in oratore; cum enim ipse non semel fuerit ab Episcopo com-

mendatus pro gra t ia , cum fundamento asseri potest quod

eius ordinatio iudicio sui Episcopi in dioecesis bonum vertet.

Responsum. Emi Patres S. Congr . Conci l i i , omnibus

mature perpensis, die 24 Novembris 1906 rescripserunt:

A rbitrio et prudentiae Episcopi ad diaconatum tantum,

facto verbo cum SSmo.

Colliges. i 0 . Dummodo moralis certitudo habeatur de

non iteratione morbi comitialis in futurum, Ecclesia facilius

dispensare solet ab irregularitate cum clericis iam ad sub-

diaconatus ordinem promotis.

2 0 . Subdiaconus in casu reputatur quidem morbo epilé-

ptico non amplius obnoxius, sed ad maiorem cautelam dif-

fertur concessio grat iae pro susceptione presbyteratus.