Capitulum II.

De ordinatione respectu sui .

1, Ceterum fervorem sanctum et quandam debent magnanimitatem assumere, ut ad virtutum exercitia strenui ac devoti, opera bona frequenter supererogare contendant. " Tunc enim vitia fideliter exstirpata discedunt, si virtutibus cedant. Alioquin vel subsidunt ad tempus eiecta, vel redeunt ; nisi virtutes in locis vitiorum, quae fuerint depulsa, successerint ". Non multum proderit omnia reliquisse, nisi virtutum passibus tota Christum intentione sequamur. Quid iuvat, expeditum esse ad cursum, nec currere ; exisse ad opus, et operis oblivisci? Non intrantibus vineam, sed operantibus merces datur . Et cum in usu virtutum omnium perfecti esse non valent, in aliqua saltem se studeant specialiter exercere et illam, quanta possunt perfectione, observare.

2. " Fervorem novitiorum non decent illae misericordes in se ipsum discretiones et discretionum dispensationes faciles, quia indulgentiae suo indicio non sunt admittendae, nec tamen recusandae sunt alieno. A se ipso in se ipsum rigida debet esse censura et districta severitas ; ad regentem vel consulentem lenis et obediens in omnibus humilitas. Si alterum desit, vel in deside et tepido non spero cursus perseverantiam, vel in praecipiti timeo ruinam ". " Sint occultatores virtutum, sicut alii vitiorum ".

Non tamen in principio ardua sive multa praesumant nec sine licentia aliquid notabile attentent, sed a minoribus virtutibus paulatim ad maiores ascendant. Hereditas, ad quam festinatur in principio, in novissimo benedictione carebit .

3. Communem Ordinis observantiam sequantur, perfectioni in silentio et in aliis institutis plenius obtinendis insistant, a qua nec exemplari levium vel negligentium aliquorum dissolutione divertant. Optima Religiosi perfectio, perfecte communia quaeque conventualia servare. Porro hic Religionem offendit, qui Religionis violat instituta. " Turpis omnis pars universo suo non congruens ". Cavet vir constans et honestus, ne consuetudinum Ordinis temerarius violator existat. In victu et moribus novitatis nota et singularitatis erit diversitas fugienda. Ante omnia caveant, ne pro inchoato iam bono subrepat superbia, ut se aliis praeferant et se aliquid esse putent . Perit omne, quod agitur, si non sollicite in humilitate custoditur.

4. Exteriorum gestuum disciplinam non negligant. " Disciplina cervicem submittit, ponit supercilia, componit vultum, ligat oculos, cachinnos cohibet, moderatur linguam, frenat gulam, iram sedat, format incessum ". Sit igitur aspectus verecundus et simplex, " risus sine cachinno, vox sine clamore, incessus sine tumultu ". Erecto vel discooperta passim capite, manibus dissolutis vel habitu non incedant. Sit eis grata quaedam, non scurrilis seu curiosa urbanitas , quibus sancta quaedam rusticitas bene sedet, salva semper modestia honestatis. Sint ad loquendum tardi et in voce demissi et in congregationibus aut seniorum praesentia vix nisi pro praesenti necessitate vel interrogati loquantur. Non sint disputatores nec facile de auditis, praesertim seniore praesente, sententient. Stulti, sicut sunt in sensu leves, ita et in verbo praecipites.

5. Infra tempus probationis cum extraneis, sive Religiosi sive alii fuerint, absque licentia et dato sibi socio non loquantur. Religionis initium est linguae frenum. Si quis putat, se religiosum esse, non refrenans linguam suam, huius vana est religio .

Rem aliquam, licet parvam, sicut acum sive aliud, occulte, hoc est sine licentia, recipere vel habere quasi furtum abhorreant.

6. Superfluitatem in cibis et vestibus et in aliis quibuscumque constanter despiciant, paupertatem semper et parcitatem quandam in omnibus, quae ad corpus pertinent, amplexantes. Vitiosae consuetudini viriliter et ferventer resistant nec eam in his quae gulae vitium sapiunt, succrescere patiantur. Extra communem refectionem ad comedendum et bibendum vix eos inflectat ipsa necessitas. Saepe quod necessitatis esse videtur est vitii. Ultra duas vices in die puerorum seu pecudum more comedere, potum extraordinarie frequentare Religionis temperantiam et decorem evidenter offendit. Quae, rogo, Beligio, quae paupertas, si mox ut esuris, mox ut sitis, volito pares, satias appetitum nec eum usque ad statutam horam scis compescere? Si quando tamen extra horam exactus necessitate quis bibit, sedendo et socio praesente id faciat. Non decet, ut stando, aut sine teste bibas. Si plures fuerint, omnes, dum bibitur, sileant statimque ut biberint, surgant cum aliqua laude Dei. Reprehensibilis admodum confabulatio, vel mora superflua iuxta potum.

7. Nunquam otio torpeant, sed semper aut lectioni, aut orationi, vel officio addiscendo, aut aliis, non quae ipsi elegerint, sed quae iniuncta fuerint, faciendis intendant. Spiritum tamen devotionis exteriores non exhauriant actiones. Devotus Frater nunquam totus comedat, totus dormiat, aut totus in exterioribus occupetur, sed sive comedat sive aliud faciat, sanctum aliquid in animo semper volvat, unde spiritus recreetur .

" In somnum quoque iturus, semper aliquid in memoria secum deferat, in quo placide quidem obdormiat, quod nonnunquam iuvat somniare, et evigilantem excipiens, in statum hesternae intentionis restituat ". lectum intraturus, pro diurnis offensis orationem semper aliquam faciat, veniam petat, pectus percutiat, crucisque munitus signaculo, suum Deo spiritum humiliter recommendet, cui a somno surgens , cum aliquanta se denuo laude consignet. " Quodsi forte eum luxuriae pompa concusserit, recordetur dilectum suum positum super lectum doloris, et universum stratum eius in carnis hifirmitate versatum, haec dicens in corde suo: Dominus meus pendet in patibulo, et ego voluptati operam dabo? Sicque, invocato nomine Salvatoris et ingeminando saepe nomen salutis, cessabit quassatio ".