COMPOSTELLANA 37

Porro si aliquid hac in re dubitationis subrepere potest ex eo dumtaxat posse venire videtur, quod peculiare ius in Hispana ecclesia vigens quoad sponsalia, et cui S. C. C. sub- scripsit in Piacentina citata, ortum habuerit a civili lege, et cum ea intime videatur connexum, adeo ut, hac corruente, illo quoque corruere necesse sit. « Cum enim principalis causa non consistit, ne ea quidem quae sequuntur locum habent » ex 1. Nihil dolo 129 ff. De reg. iur. « nam quae accessio-» num locum habent extinguuntur, cum principales res perem- ptae fuerint » ex I. 2 ff. De pecul. leg.

Utrum vero in themate hoc retinendum sit, an non, Emorum Patrum est definire. Animadverti nihilominus debet, quod in hipothesi qua peculiare ius in Hispania hucusque re- ceptum, e loco cessisse iudicetur, definiendum ulterius su- peresset, utrum communis canonica lex quoad sponsalia in Hispania revixerit, an potius aliqua nova disciplina sit quoad hoc inducta vel inducenda.

IMPEDIMENTUM ADHUC VIGERE VIDETUR. Verum non minora militant ut retineatur ex civilis legis mutatione nihil esse in Hispana ecclesia de ecclesiastico iure immutatum. Sane sponsalia, utpote quae ad matrimonium tendunt, canonico iure regi debere, et solius Ecclesiae esse ea moderari, quae vel ad substantiam, vel ad formam et solemnia huius con- tractus pertinent, Ecclesia semper retinuit, ex sess. 24 C. Trid. De ref or. matr.' plane fluit.

Quapropter sive quae Carolus I I I sub huius saeculi ini- tium, sive quae nuper Hispanus codex quoad sponsalium obligationem sanxit, pro christiana utique conscientia nulla sunt atque invalida. Leges enim et statuta saecularia quae de ecclesiis et iuribus ecclesiasticis seu spiritualibus specifice disponunt, aut quae contra libertatem et immunitatem eccle- siasticam procedunt, non valere, quin imo non constitutio- nem, sed destructionem et usurpationem iurisdictionis di- cenda esse docetur text. expr. in cap. ult. De reo. eccl. non alien.

Quin dicatur S. C. C. Carolinam pragmaticam proba-