Sacra Congregatio Concilii 39

Concilii, Episcopus Mancini, decreto diei 11 Octobris 1786, animarum curam

ad tramitem iuris ordinavit, edicens ut eadem primo et principaliter esset

penes Praepositum, eique adiungens duos canonicos curatos et unum

cappellanum.

Verum substantialis reformatio locum habuit anno 1896. Nam Episco-

pus Camilli, de consensu Capituli et Sancta Sede probante, totam actualem

curam paroeciae cathedralis in perpetuum et exclusive primae Dignitati,

id est Praeposito, commisit. Ex eo tempore in omnibus nominationibus

Praepositi nunquam Capitulum ius praesentandi sibi vindicavit, ne tunc

quidem quum Sacra Congregatio Consistorialis, decreto diei 26 Aprilis 1914,.

in ecclesia cathedrali Fesulana duas novas Dignitates creavit, Archidiaco-

natum nempe et Primiceriatum. Nominatio Praepositi, ut antea, libere

facta fuit a S. Sede, praevia tamen designatione candidati ex parte Episcopi.

Novissime tantum, cum die 1 Martii 1929 vacaverit Praepositum,

Capitulum ius suum reclamavit, ad normam canonis 471 § 2, C. I* C.

SYNOPSIS DISCEPTATIONIS. - Argumenta quae Capitulum ad suum ius

Vindicandum attulit, ad haec reducuntur: ,

Capitulum per septem fere saecula curam actualem animarum exercuit.

Anno 1896 eam quidem Praeposito transmisit, sed sibi omnia iura pa-

rochi habitualis reservavit. Si post annum 1896 non participavit ad prae-

sentationem Praepositorum, tamen iuri suo nunquam valedixit.

Cum autem vigente Codice I. C, nunc prima vice Praepositura vaca-

verit, ius suum praesentandi S. Sedi candidatum ad Praeposituram qua

suum vicarium perpetuum Capitulum réclamât ad normam canonis 471 § 2.

Et cum parocho habituali, vi eiusdem canonis, ius competat designandi

Episcopo vicarium oeconomum, etiam hoc ius Capitulum sibi vindicat.

Ex adverso haec opponuntur argumenta:

Ius Capituli quoad designationem vicarii oeconomi fundamento caret,

sicut constat ex resolutione Sacrae Congregationis Concilii diei 9 Septem-

bris 1786 in Urbevetana (Fontes, VI , n. 3855, p. 140).

Enimvero canon 472 § 1 statuit « vacante paroecia Ordinarius loci in

ea quam primum constituat idoneum vicarium oeconomum, de consensu

Superioris, si de religioso agatur, qui eam tempore vacationis regat, assi-

gnata eidem parte fructuum pro congrua sustentatione ». Quapropter,

ex canone 472 § 1, ius nominandi oeconomum curatum Ordinario exclu-

sive pertinet, sicut iam disposuit S. Concilium Tridentinum, cap. 18,

sess. X X I V , de ref.

Ius praesentandi vicarium actualem, qua parocho habituali, ex ca-

none 471 § 2 Capitulo competit. At cum vicaria, de consensu Capituli, in