ANDRIEN. 39

aequitate, habita successionis ratione, ita adaugendam esse ut illam aequaret, quae antiquis dependebatur.

Exinde patronus, supposito novo mansionariorum colle- gio succedere antiquo, notat in supplici libello hanc facti conditionem non fuisse expressam. Peculiariter notat non satis expressum fuisse quod quatuordecim mansionarii haud tantum massam missarum cum duobus et quinquaginta cano- nicis aequis portionibus dividebant, sed etiam fruebantur iure accrescendo siquis forte canonicatuum vacaret, eodem pror- sus modo, ac fruebantur aliquo vacante mansionariatu.

Haec mutua quippe iurium communicatio, prosequitur orator, quovis legitimo fundamento careret, nisi sumatur missarum massam omnibus clericis, sive canonicatum, sive mansionariatum adeptis, ita esse communem, ut singuli uni- versam iure suo complectantur, et solo concursu paries fiant, - Celsus in L SO D. lib. XXXII, de leg. III. Si cuique enim collegio certa patrimonii pars assignata fuisset, quam solum attingeret ius clericorum, qui in illud adsciscuntur, merito quidem mansionarii iure accrescendi fruerentur, quum aliquis ex suis collegis vita concedat, sed iniuria, prorsus in partem canonicis constitutam invaderent, quum aliquis in eodem ordine vacet locus. Quod sua auctoritate ita Bel- lonius firmat : « Inter eos qui vocantur ad res diversas ius accrescendi locum habere nequit unitas rei sive iden- titas requiritur ad hoc ut ius accrescendi considerari possit » de iure accrescendi Cap. V. q. 72 n. 2 et Cap. VI. q. 47 n. 4. Haec orator explicat ut ostendat, ius accrescendi , perspi- cuum perfectissimae huius communionis indicium, tanti esse momenti, ut illud praeter cetera memorare debuissent cano- nici, quum pristini collegii, paulisper immutandi in supplici libello iura recensèrent. Quare idem patronus vehementer increpat canonicos, quia tempore usurpationis bonorum a gu- bernio patratae, aequis portionibus, non diviserint reliquam Massae Missarum partem, in canonicos et Mansionarios.

Praeterea advocatus, rem in libello non apte expositam fuisse evincere contenait ex hisce Rescripti verbis « ita