39. De Compassione BMV.

In 1. Vesperis.

Super Psalmos.

A. O Maria stans sub cruce
Triumphante Christo duce
Per mortem turpissimam,

Corde martyr exstitisti,
Anceps ensis, quem sensisti,

Tuam transit animam ;
Dolor cessit, cum surrexit,
Nobis vitae spem porrexit

Praesidens in gloria ;

Fac nos, virgo, suae mortis
Et tui doloris fortis
Fervere memoria.

Ad Magnificat.

A. Jesu, nate de virgine
Sine virili semine,
Qui mortem crucis pateris,
Suffossus plagis asperis
Amore matris anxiae,
Nostrae parcas miseriae,
Ac ejus fletus copia
Nos ducat ad caelestia.

Ad Completorium.
Super Psalmos.

A. Clara fides ecclesiae
Repulso omni errore
Sola fuit in virgine
Sepulto Christi corpore.

Ad Nunc dimittis.

A. Morte Christi consummata
Mater fide roborata

Redditur aequanimis,
Natum sciens surrecturum
Et cum patre fruiturum
Sedibus potissimis.

Ad Matutinum.
Imitatorium.

Cum Maria virgine,

Venite, ploremus
Ac in cruce positum

Jesum adoremus.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Quando Christus vulneratur,
Palmis foedis flagellatur,

Strictus flagris plurimis,
Virgo corde lacessita,
Quasi foret sine vita,

Corruit exanimis.

2. Extra castra ductus Jesus,
Vinctus, sputus, pugnis caesus,

Crucem fert in publicum,
Mater sequens agnum milem,
Repraesentans Sunamitem,

Natum deflet unicum.
3. Calvum rident Elisaeum,
Jesum nudum verum Deum

Illudebant aemuli,
Dum sic natum dehonestant,
Dolorosae commolestant

Matris mentem stimuli.

Responsoria.

1. Tamquam latro capitur
Deus homo Christus,
Caeditur, conspuitur,

Alapis afflictus,

Fere mater moritur,

Obaudiens ictus,

V. Dum cruci affigitur

Et clavis confoditur,

Virginis genitus.

2. Aeterni patris filius

Spinis pungi tolerabat,
Et ejus matris animus
Fiere amare amabat,
Gladiabatur cor ejus,
Quia amare dolebat,
V. Cruciata singultibus,
Fatigata ploratibus

Pedibus stare nequibat.

3. Christus carne tenerrimus
Nudus affigitur cruci
Et se dixit derelictus:

Heli, lama sabacthani?
Magnus dolor matris ejus
Extra non potest effundi.
V. Inter latrones positus
Atque aceto potatus
Moritur filius Dei.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Quis matris martyrium
Posset lingua fari,

Cum sentiret in cruce
Filium clavari.

2. Doloris tunc gladius

Pertransivit cor tuum,
O mater benedicta,
Dum plenum Hvoribus
Vidisti tuum natum
Tensum in uiuce alta,

3. O quam fiebilis eventus

Quamque est amara hora,
Qua moritur filius

Intuente matre cara,
Quae sic torquetur emplius,
Nulla valens obsequia
Nato dare nisi luctus.

Responsoria.

1. Sicut spina rosae florem
Non immutat vel odorem,

Quin crescat vicinius,
Ita, virgo, tuam mentem
Cunctis donis redolentem

Furor fugit obvius;
Immo videns flagellari
Et in cruce conclavari

Tuum unigenitum,
Patienter sufferebas
Et constanter requirebas

Dextrae Dei digitum ;
V. Confer opem tuam prece,

Ne mundi prosperitas
Nos excaecet sua faece

Vel premat adversitas.

2. Color formosus mutatur,
Heu, in mortis pallorem,
Dum in terram miratur
Sacrum fluere cruorem ;
V. Poena mater

torquetur immensa,
Hinc lamenta,
illinc suspiria.

3. Innocens et expers criminis
Moritur misertus hominis,
Cum simus causa suplicii,
Simus et maeroris socii,

Virginis matris et filii
Nos urgent amoris stimuli.
V. Recolamus cum lacrimis
Tristitiam genitiicis
Gratiam petentes geniti.

In 3. Nocturno.

Antiplionae.

1. Christus crucis in ambone
Constitutus et agone

Septem verba protulit,
Mater praesens tribulata
Tam patrata quam prolata

Secum silens contulit.

2. O virgo, quo tormento
Torquebatur cor tuum,
Dum audisti Dominum
Dicentem: Sitio?
3. Nimis cruciabatur
Tuus spiritus,
O pia domina,
Dum moriebatur
Tuus filius

Clamans voce magna.

Responsoria.

1. Tollentibus occisum
Vobis gratias agam,
Sustinete modicum,

Ut natum meum tangam,
Complectar nunc filium,
Deosculer et plangam,
Illum saltem mortuum
Amplexibus constringam,
V. Quem crucis patibulum
Tulit in supplicium
Ad poenamque longam.
2. Haec se supra corpus jecit,
Lacrimando madefecit
Fletus unda irrigantis
Sacrum vultum filii,
Se afflixit et sic fecit
Resoluta in lamentis
Planctum unigeniti;

V. Oculi deflent virginis
Mortem Dei et hominis.

3. Cordis indicat amorem
Mater carens omni dolo
Intensumque fert languorem

Pro jacente in tumulo,
Plures movet ad maerorem
Suo luctu quaerulo;
V. Vis doloris intus latens
Vocem raucam extra mittens
Luctus pandit rigorem.

In Laudibus.

Antiplionae.

1. Perennalis mater vitae,
Videns pungi latus mite

Militari lancea,
Maluisti sic turbari
Et cor tuum vulnerari

Cum doloris framea.

2. Squalet filii facies,

Quae est sputis inquinata,
Ejus matris species

In pallorem est mutata.

3. Horruit virginis auditus
Blasphemos audiendo,
Exasperat ejus adspectus
Paricidas videndo.

4. Mariae, almae virginis,
Oculi uberrimo
Fletu intumuerunt,
Suique membra corporis
Filii cruciatu

Viso contremuerunt.

5. Morienti dulci nato
Quamquam corde sauciato

Mater adstans flebilis,
Virginalis quisque gestus
Et te decens et modestus

Perseverat stabilis.

Ad Benedictus.

A. Christo passo mortem crucis
Ecclipsantur orbes lucis,

Solum terrae tremuit,
Disperguntur quique noti,
Oblitores sui voti,

Caritas refriguit ;
Sola mater tenet fidem,
Constans docet, quod et idem

Resurget in gloria ;
Verae doctrix disciplinae
Nobis donet sine fine

Perfrui laetitia.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Ante thronum trinitatis
Miserorum miserata,
Pia mater pietatis,
Sis pro nobis advocata,
Quae super poenis cunctis
Tui nati et aerumnis
Atque ejus infamiis
Et notorum absentia
Nec non culpac tuae gentis
In immensum es afflicta,
Ne similia sint nobis
Modo quaecunque noxia,
Merito tui doloris
Da optata remedia.

E. Cum vidit supplicia prolis exquisita,

Torquetur angustia mater infinita,

Triduano spatio dum langueret ita,

Squalet ejus facies nuper tam polita.
V. Poena tam exasperans nunquam est audita,

Longe ei carior mors erat quam vita.

Audi das dritte Responsorium derselben Noctum ist in C ein auderes:
R. Clamor Christi matrem angustiat

Nullus planctus plangentem satiat,

Est utrique summa compassio,

Nam praecessit summa dilectio.
V. Agnus mitis caput excutiens

Heli clamat in cruce moriens,

Mater virgo, cum natus moritur,

Ad clamorem fere commoritur.

In 2. Noct. A 1, 4 Filium clamare D. - R 2 lautet in C:
E. Qualem dicam, domina, poenam pertulisti,
Crucifixo Domino quando tu dixisti:
Noli me superstite solus mortem pati,
Fiat, quaeso, similis mors matris et nati:
V. Noli me relinquere, Jesu, fili bone,
Fac, ut tecum moriar tali passione.

AdminBookmark

Virgo, tuum filium in cruce clavatum
Redde tuis precibus miseris placatum.

Auch die Responsorien dieser Noctum sind in C samtlich verschieden:

1. Consolari mater non potuit,

Sic tractatum videns, quem genuit,
Certe tantum dolorem habuit,
Quantum ille, qui tot sustinuit.
V. Mortem ejus videns, quem aluit,
Nulla mater tam multum doluit.

2. Regina clementissima,

Virgo mater Christi,
Cum videres filium,
Tuum primogenitum

Mori morte tristi,
Non suis tortoribus

Anxia fuisti,
Sed dolens et ejulans

Temet afflixisti,
V. Manus torquens acriter

Anxia flevisti,
Nil, quod esset indecens,

Improbis dixisti.

3. Cum videret, quod clauso tumulo
Tam dulci privaretur speculo,
Praedilecto stat cum discipulo,
Corde magis plorat quam oculo,
V. Fletum movit adstanti populo
Lacrimarum fluente rivulo.

In Laudibus hat C folgende funf Antiphonen: