40 LITTERA

Interim vero plures Christifideles, ignorantia huius decreti, Dei et religionis amore ducti, recte se agere putantes si ex infidelium manibus reliquias martyrum redimerent, arculas ligneas quibus illae continebantur, ingenti etiam pretio, sibi comparaverunt, eas- que ad lipsanothecam urbanam, ut probarentur, detulerunt. Earum igitur nonnullae veteres litteras authenticas secum afferebant, aliae autem iis prorsus carebant; omnes cum signis, tum ceteris indiciis antiquitatis speciem praeseferebant. Instituto examine retentisque arculis, quae dubiae fidei visae sunt, quidquid iis continebantur in subterranea coemeteria delatum est. Ac dolendum profecto plures huiusmodi reliquias Romae emptas , quin ad iudicium deferrentur Cardinalis in Urbe Vicarii (qui solus de Reliquiis in suburbanis hypogaeis veterum christianorum repertis, rite ac legitime iudicare potest), in dissitas terras perla tas fuisse, ea forte spe ut ab exte- rarum regionum Episcopis probarentur.

Quum vero perditi homines ex hoc sacrilego commercii genere, non modica lucra assequerentur, novam fraudem moliri coeperunt. Etenim arculas ad instar veterum et legitimarum, cum ossibus sup- posititias, cum signis ex antiquis expressis, ita composuerunt, ut legitimis similes essent; neque veriti sunt ipsas authenticas litteras eadem fraude et arte confingere, quo pacto plures in dolum indu- xerunt. Has insidias et fraudes non semper licuit detegere , imo timendum est ne ipsi sacrae lipsanothecae ministri , dolis irretiti, in falsariorum fallacias quandoque inciderint. Quapropter diligenti investigatione nunc acta coniiciuntur, quibus inquiritur, qui sceleris auctores et qui illis adiutores fuerint. Interim ab ipso Pontifice Maximo munus mihi demandatum est monendi Episcopos, ut mar- tyrum corpora, quae e romanis veterum Christianorum coemeteriis prodiisse dicuntur, quaeque utcumque recognita Ecclesiarum prae- sulibus nunc exhibentur, generatim suspecta habeant, neque fidelium cultui proponi permittant, donec novis litteris moneantur qua ra- tione circa ea se gerere debeant.

Quae res cum magni momenti sit commendatur prudentiae Am- plitudinis Tuae, cui fausta omnia ac felicia precor a Domino.

Datum Romae ex aedibus Vicariatus, XVI kalend. Februarii 1881.

Addictissimus servus verus

R. CARD. VICARIUS