PANORMITANA 41

regius patronus usus est erga se , Archidiaconum; qui in infirmitate cantoris, eius etiam gessit vices in functionibus. Sciendum est, sequitur Antistes, Pasqualinum ad Archidia- conatum usque, non suis meritis, sed iure optionis et longe- vitate vitae pervenisse. In hoc capitulo enim omnes optan- tur praebendae, excepto cantoris beneficio. Censeo autem quod nemo ex meis antecessoribus Pasqualinum unquam elegisset ad Dignitatem Archidiaconatus, si eligi ex meritis debuisset.

Quoad vices Cantoris ab illo gestas, ait Antistes, onus eiusdem fuisse; quo tamen munere male functus est, eoquod quotannis sex menses aberat a choro, varias praetexendo causas.

Asseruit Pasqualinus sese ignoravisse dissidium inter gubernium et Emum. Archiepiscopum, et ideo ignorare cau- sam, qua sibi retardetur petita institutio. Assertio haec ni- mis simplex est, ait Praesul, ut admitti possit. Quem enim latuit certamen Praesulis panormitani cum Gubernio , per decem annos productum quoad canonicatuum provisionem ! ne- que ultimum Capituli Sacristam latere potuit.

Vere notanda est pars recursus Pasqualini ; qua igno- rans et ignorare volens praedicti dissidii causam , animad- vertit, per tria saecula regium patronatum ad versatum non fuisse, sed observatum a saeculari successione Praesulum, et hoc esse primum actum contrarium. Hac animadversione certum est Pasqualinum pugnare cum decretis S. Sedis quoad praetentionem praesentium illegitimorum guberniorum super iuspatronatus.

Neque casui applicari posse censeo, quod Pasqualinus habet de sacris canonibus, vi quorum negari nequit institu- tio. Et iam ti+ulos honoris exhibitos a canonico Pasqualino, ad sol l ic i ta tam institutionem petitam, censendos esse par- vi momenti, utpote qui omnibus canonicis communes. No- tandum tamen omnino est titulum, quo Pasqualinus gloria- tur, fuisse die 29 Maii 1868 per decretum regium nomina- tum iudicem ecclesiasticum secundae instantiae apud tribu-