45. De Compassione BMV.

In 1. Vesperis.
Antiphonae.

1. Omnis aetas defleat
mortem salvatoris,
Gloriosae virginis
praetextu doloris.
2. Noctem, qua Christus capitur,
virgo insomnem duxit
Et soporatis ceteris

flens pervigil permansit.

3. Fit nox nimis flebilis,
nox nimis amara
Matri, quando capitur
ejus proles cara.

4. Nunquam mater pertulit
tam anxios dolores,
Ut Maria filii

considerans livores.

5. Rubens color vertitur,

heu, mortis in pallorem,
Dum Maria filii
videret cruorem.

R,. Venite, singuli,

matri concinite,
In cujus filii

lavamur sanguine,
Cum ipsa planctibus

fruamur intimis

Nostras facies
rigando lacrimis.
V. Oculus noster pungatur
Amoris stimulo,
Heu, mater carens contagio
Tam dulci privatur filio.

Ad Magnificat.

A. Virgo passa filio

Poenam cordis indicat,
Se plebis in medio

Contra morem publicat,
Urgente supplicio

Voces maestas replicat,
Quae quondam prae gaudio

Cecinit Magnificat.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Cum Maria virgine
ferventer ploremus,

In sepulchro positum
regem adoremus.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Nulla novit genetrix
angustias tam duras,
Cum plagas adspiceret
et capitis puncturas.

2. Desperata creditur,

quae culpam non commisit,
Inclinato capite

dum spiritum emisit.

3. Et cum plorat mortem prolis,
quem crucifixit populus,
Solus erat consolator
ejus custos discipulus.

Responsoria.

1. Consolari

mater non potuit,
Sic tractari

videns, quem genuit,

Nec minorem

dolorem habuit,
Quam salvator,

qui tot sustinuit,
V. Mortem ejus

cernens, quem aluit,
Nulla unquam

mater sic doluit.

2. Dum videt supplicia

mortis exquisita,
Torquetur angustia,

fletu est attrita,
Triduano spatio

dum langueret ita,
Squalet ejus facies

nuper tam polita.
V. Poena sic exasperans

nunquam est audita,
Longe sibi carior

erat mors quam vita.

3. Regina clementissima,

virgo mater Christi,
Cum videres filium

morte mori tristi,
Non suis tortoribus

anxia fuisti,
Sed plangens et lacrimans

temet afflixisti.
V. Manus torquens acriter

anxia flevisti,
Nil, quod esset reprobum,

Judaeis dixisti.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Sit tuarum lacrimarum,
o Maria, rivus
In corde lapideo
maeroris motivus.

2. Recolamus virginis
gloriosae luctus,
Dum in templo Dominus
vinctus esset ductus.

3. Dolore sternitur

mater, dum respicit,
Heu, sanguine perfusum
natum, quem genuit.

Responsoria.

1. Qualem dicam, domina,

poenam, quam tulisti,
Crucifixo filio

quando tu dixisti:
Noli me superstite

solus mortem pati,
Quaeso, fiat similis

mors matris et nati;
V. Noli me relinquere,

Jesu, fili bone,
Fac, ut tecum moriar

tua passione.

2. Innocens homo

et expers criminis
Moritur justus

misertus hominis,
Sui maeroris

nos simus conscii,
Cum simus causa

tanti suplicii.
V. Dolet mater cum filio,
Qui se crucis patibulo
Dedit tormentis asperis
Vitam reddendo miseris.

3. Christum in cruce pendentem

mae6ta mater adspiciens,
Lacrimata incessanter

sacrum pectus percutiens ;
Plures movit ad maerorem

suo rugitu quaerulo,
Natum videns cruentatum

tensum crucis patibulo.
V. Animam maestae parentis

tunc pertransivit anxius
Juxta verbum Simeonis,

heu, passionis gladius.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Virgo cum adspiceret
natum in cruce mori,
Nullus dolor similis
est suo dolori.
2. Quaeso nobis miseris,
virginum regina,
Tecum flendi lacrimas
uberes propina.

3. Quae matris angustias
potest lingua fari,
Dum videret filium
in cruce clavari?

Responsoria.

1. Cum de cruce positus

ad tumulum portatur,
Inter dolores anxios

portantes sic affatur:
Sustinete paululum,

dolorem meum plangam
Et meum carum filium

deosculor et tangam.
V. Mihi meum filium

subtrahere nolite,
Si sepeliri debeat,

mecum sepelite.
2. Cum videret,

quod clauso tumulo
Privaretur

tam dulci speculo,
Praedilecto

stans cum discipulo
Corde plorat

magis quam oculo.
V. Fletus movit

adstanti populo
Lacrimarum

fluente rivulo.
3. Filii praesentia

mater destituta
Gabrieli nuntio

sic est allocuta:

Ave, plena gratia,

mihi protulisti,
Nunc amaritudine

sum repleta tristi,
Subsequenter inquiens:

'' Dominus est tecum ;
''Heu, jacet in tumulo,

modo non est mecum ;
V. Omnis benedictio,

quam tu spopondisti,
Est nunc in contrarium

propter mortem Christi.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Erat Maria, mater pia,

Foris plorans acriter,
Regem mundi furibundi

Dum tractarent viliter.
2. Quam putatur

mater maestissima,
Dum videt natum

virgo justissima,
Non est dolor,

ut matris virginis
Mortem plorantis

Dei et hominis.
3. Agnus mitis

caput excutiens
Heloi clamat

in cruce moriens,
Videns hoc mater

cum ipso patitur,
Ad clamorem

fere commoritur.
4. Clamor Christi

matrem angustiat,
Nullus planctus

plangentem satiat,
Utriusque

summa compassio,
Nam praecessit

summa dilectio.
5. O quale divortium,

Cum mater reliquit filium,

Salvatorem,

qui fecit saeculum,
Lacrimando

sequens discipulum.

Ad Benedictus.

A. Tamquam latro capitur

undique constrictus,
Gaeditur, conspuitur

alapis afflictus ;
O matris angustias,

dum videret ictus !
Pro nobis haec tolerans

sit rex benedictus.

In 2. Vesp eris.

R. Benigna Jesu

mater eximia,
Qui tua egressus est

claustra virginea,
Cum his pacificus

factus est incola,
A quibus dura

perpessus est verbera
Per filii tui

cruenta vulnera
Nobis succurre,

virgo puerpera.
V. Regina caeli,

laetare cum jubilo,
Nam natum, quem plangis

clausum in tumulo,
Resurget vere

summo diluculo
Omnis ablato

contemptus opprobrio.

Ad Magnificat

A. O Jesu, fili

patris altissimi,
Qui pro nobis de virgine

natus fuisti,
Et nostras miserias

in corpore tulisti
Ac tandem in cruce

mortem sustulisti,

Qui matrem in morte
Johanni commisisti,

Qui nec ejus poenis
nec tuis pepercisti,

Tibi supplicamus,
pro quibus tot egisti,

Ut nos amore matris
conserves a morte tristi.