47. De Compassione BMV.

In 1. Vesperis.
Antipbonae.

1. Omnis aetas defleat

mortem salvatoris
Gloriosae virginis

praetextu doloris.

2. Haec est pia pauper illa,

Mater simul et ancilla,

Plena tamen gratia,
Haec est, quae sub cruce flevit,
Sed hunc fletum abolevit

Tui, Christe, copia.
3. Stat Maria, mater pia,

Foris plorans acriter,
Regem mundi furibundi

Dum tractarent viliter.
4. Quam putamus

matris maestitiam,
Cum videret

prolis angustiam?
Non est dolor

ut matris virginis,
Mortem flentis

Dei et hominis.

5. Mihi, dolor, jam opponis
Verba illa Simeonis

Aspera praesagio,
Jam cor meum vulneratur,
Anima transverberatur

In doloris gladio.

R. Virgo clementissima,

virgo, mater Christi,
Dum videres filium

mori nece tristi,
Non suis tortoribus

aspera fuisti,
Sed plangens et lacrimans

temet afflixisti,
V. Manus torquens acriter

anxia flevisti,
Nil, quod esset reprobum,

Judaeis dixisti.

Ad Magnificat.

A. Virgo passa filio

Poenam cordis indicat,
Se plebis in medio
Contra morem publicat,

Urgente supplicio

Voces maestas replicat,
Quae quondam prae gaudio

Cecinit Magnificat.

Ad Completorium.
Super Psalmos.

A. Nos matris compassio,
Jesu, rex insignis,
Servet a voragine
gehennalis ignis.

Ad Nunc dimittis.

A. Passionis gladius,

virgo carens crimine,
Tuam laesit animam

omni cum gravamine,
Quod promisit Simeon,

plenus sacro flamine,
Cum in templo dixerat:

nunc dimittis, Domine.

Ad Matutinum.
Imitatorium.

Cum Maria virgine

fervide ploremus,
In crucis supplicio

regem adoremus.

Ad Nocturnum.
Antiphonae.

1. Noctem, qua Christus patitur,
absque somno duxisti
Et soporatis ceteris
fiens pervigil mansisti.

2. Virgo mater, da nunc luctus,
Ventris tui sacer fructus

Pendet in patibulo,
Ille mitis ex te natus
Jam stat clavis perforatas

A furente populo.

3. Cerne, fili, matrem flentem
Tecum mori cupientem,

Specta cor et lacrimas ;
Ad me verte vultum sanctum
Atque fidae matris planctum
Consolando redimas.

Responsoria.

1. Consolari

mater non potuit,
Sic tractatum

videns, quem genuit,
Fere tantum

dolorem habuit,
Quantum ille,

qui tot sustinuit.
V. Mortem Dei

videns, quem alait,
Nulla mater

unquam sic doluit.

2. Cum vidit supplicia

mortis exquisita,
Torquetur angustia,

fletu est attrita,
Triduano spatio

dum langueret ita,
Squalet ejus facies

nuper tam polita.
V. Poena sic exasperans

nunquam est audita,
Longe sibi carior

mors erat quam vita.

3. Qualem dicam, domina,

poenam, quam tulisti,
Crucifixo filio

quando tu dixisti:
Noli me superstite

solus mortem pati,
Quaeso fiat similis

mors matris et nati.
V. Noli me relinquere,

Jesu, fili bone,
Fac, ut tecum moriar

tua passione.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Fit nox illi flebilis
et nimis amara
Matri, quando capitur
ejus proles cara.

2. Fili, dulcis et amande,

Fili mundo venerande,

Quomodo te video !

Fili dulcis et dulcedo,

Pro te cor lamentis laedo,

Poenas tuas doleo.

3. Hen, heu, quam me dire tan-
gunt,
Premunt, torquent atque fran-
gunt
Tua, fili, vulnera !
Fili, vita cordis mei,
Matris atque summa spei,
Fili, mea viscera.

4. Terra, treme, sol, nigresce,
Petra, crepans expavesce

Facinus furentium,
Necat mortis necat orem,
Tulit vitae redemptorem

Furor persequentium.

5. Planctum meum non causatur,
Qui rem digne conspicatur,

Ego sum, quae genui,
Fovi natum et Iactavi
Deincepsque ministravi

Satagens ut potui.

Ad Benedictus.

A. Tamquam latro capitur

undique constrictus,
Caeditur, conspuitur

alapis afflictus ;
O matris angustiae,

cum audiret ictus I
Pro nobis haec tolerans

sit rex benedictus.

In 2. Vesperis.
Super Psalmos.

A. Ad locum suplicii

virgo cum venisset
Et cum sui filii

crucem conspexisset,
Augentur

planctus et lacrimae
Multiplicantur

dolores et angustiae.

Ad Magnificat.

A. Quam maeroris anget moles,
Spectat matrem pia proles

Mortis in arcticulo
Et Johannem inspectavit
Virginemque commendavit

Virgini discipulo.
Sic, o virgo, te adstante,
Fletu fletum innovante

Tuus ille moritur,
Dehinc dire lanceatus
Sed humane tumulatus

Petra forti clauditur.