48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

« spiritualia; tunc t andem curatus fit pastor gregis omnino propr ius et

« inamovibilis. Ex hisce re rum adiunctis saepe oritur quaestio, u t rum

« C u r a t u s amovibilis districtus curatialis quoad temporalia omnino sepa-

« rati , quia vi decreti Ordinarii gerit curam primariam, licet quoad spi-

r i t u a l i a districtus suus nondum sit definitive separatus a districtu

«parochial i , tamen obligatus sit ad appl icandum pro populo sui distri-

« ctus, an parochus ecclesiae principalis applicans pro populo tot ius

« parochiae intentione sua complectatur etiam districtum curatialem,

« donec evehatur curatia in parochiam etiam quoad spiritualia omnino

« separa tam ».

ANIMADVERSIONES. - Una est SS . Congregationum Romana rum et

Doctorum sententia, obligationis Missam pro populo applicandi causam

si tam esse omnino in pastorali officio (cfr. S. C. C. in Caietan., 16 dec. 1807;

Romana , 9 iul. 1881 et plur ima ibi allegata), hinc passim illud usurpa tur

quemquam hac lege non teneri ratione beneficii sed officii, non ratione

bonorum seu redituum, sed muneris. Quamobrem certum est hac lege

obligari non solum parochos, sed etiam Vicarios etsi curam actualem

tan tum exercentes, vel etiam amovibiles ad nutum, aut ad breve tempus

deputatos, quamvis regularis sit paroecia aut parochus, quamvis reditus

nulli sint au t admodum tenues ut ad congruam non sufficiant (Bened. XIV,

Const; Cum semper oblatas, § 4-5). Unum igitur requiri tur et sufficit ad

hanc obligationem imponendam, hoc est, quod quis sit proprius pastor

determinati gregis, ita ut illi « cura an imarum commissa » stricto sensu,

ad normam Conc. Trid., c. I, sess. XXIII , De ref., dici valeat. Videli-

cet (ut recte exponitur in dissert. cl. Tarquini , pro causa in Congr.

de Prop . Fide, 23 mart . 1863, synoptice relata in Act. S. Sedis, I, 390 ss.)

secundum divinam Ecclesiae insti tutionem officium pastoris sua integri-

tate seu plenitudine, residet in solis Episcopis: proindeque soli Episcopi

iure divino absoluto tenentur ad sacrificium pro populis offerendum:

unde ab ipsomet Apostolo {Hebr., V, 1 et VIII, 3) omnis pontifex, scilicet

omnis princeps sacerdotum, non omnis sacerdos nominatur . . . Ceteri

autem, qui curam an imarum habent , praeter Episcopos, non habent velut propr ium sibique inhaerens pastoris officium ex divino iure, sed

illud exercent ex ecclesiastica delegatione et institutione, intra quosdam

limites. Quamobrem quum de his, parochis ceterisque, dicitur incum-

bere illis onus ex divino praecepto applicandi Missam pro populo, intel-

l igendum est de iure divino, non absoluto sed hypothetico (oír. etiam

Bened. XIV, Const. Cum semper, et Pii IX, Amantissimi, in quibus non

dicitur absolute ex divino praecepto mandari , sed de divino praecepto