48. De Compassione BMV.

In 1. Vesperis.
Antiphonae.

1. Stabat virgo dolorosa,
Mater Christi generosa,
Juxta crucem filii,

Tristem gerens theoriam
Recensendo prophetiam

Simeonis gladii.
2. Dolor ingens, dolor ille,
Genae pallent et, maxillae,

Ora rigant lacrimae,

Crux, flagella, clavi, spinae,
Livor, tumor, plagae quinae
Gladius sunt animae.

3. Cor praedulce, cor amoris
Globus factus est doloris,

Vas amaritudinis,
Fel cum vino praeparatum
Os, cor, linguam et palatum
Stupefecit virginis.

4. Quando Christus vinculatur
Palmis foedis, flagellatur

Strictus flagris plurimis,
Virgo corde lacessita.
Quasi foret sine vita,
Corruit exanimis.

5. Extra castra ductus Jesus,
Vinctus, sputus, pugnis caesus

Crucem fert in publicum,
Mater sequens agnum mitem
Repraesentans Sunamitem

Natum deflet unicum.

Ad Magnificat.

A. O Maria, stans sub cruce
Triumphante Christo duce

Per mortem turpissimam,
Corde martyr exstitisti,
Anceps ensis, quem sensisti,

Tuam transit animam.
Dolor cessit, cum surrexit,
Nobis vitae spem porrexit

Praesidens in gloria;
Fac nos, virgo, suae mortis
Et doloris tui fortis

Fervere memoria.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Recolentes Christum passum
Et in ara crucis assum

Pro nostris sceleribus,
Matri suae condolentes
Procidamus congementes

Super mortem filii.

Ad Nocturnum.
Antiphonae.

1. Immolandus ligna gerit,
Patri parens locum quaerit

Patriarchae filius ;
Cruce Christus oneratus,
Maesta matre comitatus
Damnatur innoxius.

2. Calvum rident Elisaeum,
Jesum nudum, verum Deum,

Illudebant aemuli;
Dum sic natum dehonestant,
Dolorosi commolestant

Matris mentem stimuli.

3. Protoplasti peremerunt
Omnes, quos progenuerunt,

Esu pomi vetiti ;
Dulcis Jesu, redemisti
Corde laeso matre tristi

Quos damnarunt perditi.

Responsoria.

1. Siout spina rosae florem
Non immutat vel odorem,

Cum crescat vicinius,
Ita virgo tuam mentem
Cunctis donis redolentem

Furor fugit obvius.
Immo videns flagellari
Et in cruce conclavari

Tuum primogenitum,
Patienter sufferebas
Et constanter requirebas

Dextrae Dei digitum ;
V. Confer opem tua prece,

Ne mundi prosperitas
Nos excaecet sua faece

Vel premat adversitas.

2. Perennalis mater vitae,
Videns pungi latus mite

Militari lancea,
Maluisti sic turbari
Et cor tuum vulnerari
Cum dolorum framea,

Ut aeterna morte digni
Sanarentur hoc insigni

Sacrae mortis pretio ;
Quas tenemur voto grato
Deo laudes pro collato

Tanto beneficio !
V O mater dilectionis,

Fac nos eum colere,
Qui nos snae passionis

Salvos fecit munere.

3. Palluerunt tuae genae,
Quando subdi crucis poenae

Vides unigenitum,
Spinae sacram caput cingunt,
Manus, pedes clavi stringunt,

Os est sputis oblitum.
Voces audis exclamantes
Sese patri commendantis

Mater omnis gratiae,
Destituta jam vigore
Ut exsanguis prae dolore

Corruis in acie.
V. O immensam caritatem,

Quod mater cum filio
Tantam praebent pietatem

Pro vili mancipio !

In Laudibus.
Antiphonae.
1. Rex a ligno cum regnaret
Et malignum debellaret
Per crucis dedecora,
Mater praesens constituta
Hunc ad bellum subsecuta
Est ut Barach Debora.

2. Bellum mirae caritatis,
Ubi Christus sauciatis

Medetur vulneribus,
Virgo mater morbos sanat
Et distortas mentes planat

Cum suis doloribus.

3. Christus crucis in ambone
Constitutus in agone
Septem verba protulit ;

Mater adstans tribulata
Tam patrata quam prolata

Secum silens contulit.
4. Cuncta tremunt elementa,
Carpunt luna, sol lamenta

Cum dolente virgine,
Angelorum hierarchiae
Condolentes sunt Mariae

Christi fuso sanguine.
5. Morte Christi consummata
Mater fide roborata

Redditur aequanimis,
Natum sciens surrecturum
Et cum patre fruiturum

Sedibus potissimis.

Ad Benedictus,
A. Morienti dulci nato,

Quamquam corde sauciato,

Mater, adstas flebilis,
Virginalis quisque gestus
Tibi decens et modestus

Perseverat stabilis,
Illi compar voluntate,
Pari flagrans caritate

Pro salvandis miseris;
Ejus crucem reverentes
Et hic tecum congementes

Servos junge superis.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

Christo passo mortem crucis
Eclipsantur orbes lucis,

Terrae solum tremuit,
Disperguntur quique noti,
Oblitores sui voti,

Caritas refriguit ;
Sola virgo tenet fidem
Constans docet quod et idem

Resurgat in gloria ;
Verae doctrix disciplinae
Nobis dona sine fine

Perfrui laetitia.