Hic ponit poenae universalitatem: et circa hoc tria facit. Primo ponit poenam omnibus communem: jacuerunt, mortui, vel dejecti, foris, idest in plateis, vel extra civitatem. Jerem. 51: collidam in te senem et puerum, juvenem et virginem.
Secundo punientis indignationem, interfecisti, tua auctoritate, quamvis chaldaei ministerio.
Isa. 63: calcavi eos in furore meo, et conculcavi eos in ira mea. Tertio excludit miserationem: percussisti, nec misertus es: Deut. 32: ego occidam, et ego vivere faciam; percutiam, et ego sanabo. Job 5: percutit manus ejus, et sanabit; in sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tanget te malum.
Hic proponit evadendi impossibilitatem: et circa hoc tria facit. Primo ponit obsidionem: quasi ad diem solemnem; idest, sicut ad solemnitates consueverunt Judaei venire, ita nunc te inspirante venerunt ad obsidendum. Isa. 29: circumdabo quasi sphaeram in circuitu tuo, et jaciam contra te aggerem, et munimenta ponam in obsidione tua. Secundo evadendi impossibilitatem: non fuit qui effugeret. Isa. 41: suscitavi ab Aquilone, et venient a solis ortu. Tertio comprehensorum destructionem: quos educavi et enutrivi, inimicus meus consumpsit eos. Baruch 4: nutrivi illos cum jucunditate.