48. De ss. Iohanne et Marciano.

In 1. Vesperis.
Antiphonae.

1. Hi duo nostri martyres,
De clara tribu nobiles

In Lubrae civitate,
Gentiles in catholicos
Rapti sunt, in neophytos
Pro Christi caritate.

2. Sacer Abundus ducitur,
Ad supplicium vehitur,

Quem rogat Marcianus,
Natum ut restituat
Vivum, quem iam perdiderat,

Ut fiat christianus.

3. Sanctus illum resuscitat
Iohannem, qui dormierat,

Pristinae sanitati
Patrem natumque renovat,
Aqua salutis adgregat,
Fons vivus, deitati.

4. Tres decollari praecipit
Cacsar, quos Christus suscipit

In gloria caelesti,
Quorum sacrata corpora
Humat clara Theodora

In praedio campestri.

5. Et post annorum spatia
Iubente Christi gratia

Hoc in templum delata
Marciani sanctissimi,
Iohannis sacratissimi
Corpora sunt beata.

Ad Magnificat.

A. O gloriosi principes,
Patroni nostri proceres,
Qui praesulis ministerio
Crescentiani sedulo

In hac aula sedetis,
Quique Petri pontificis
Ope, summi artificis,

Miraculis fulgetis,
Ad Deum intercedite,
Devota mente poscite,
Ut plebem istam augeat
Virtutibusque muniat.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Christum regem collaudemus.
Iohanni et patri iubilemus.

Responsoria.

1. Defunctum gemens filium

Hic princeps Marcianus
Euntes ad supplicium

Iam cernit, quos insanus
Caesar tunc infidelium

Mittit Diocletianus,
V. Ut vitam per martyrium

Abundus. Deo carus,
Finiretque Abundantius

Per impiorum manus.

2. Vir Marcianus inclitus
Inquirit, sciscitatur:

Qui sunt, quos chorus horridus

Pungit, trahit, minatur?
Audit, quod horum Dominus

Christus Iesus vocatur.
V. Per hunc virtutum omnium

Suis potestas datur,
Per hunc et cunctis etiam

Mors et vita donatur.

3. Hic, macstus dum illacrimat,
Obvius illis factus,
Orbum se nato clamitat
Cordis dolore tactus.
Abundus sanctus flagitat:
A quo est tibi raplus?
V. Hic leto raptum explicat
Anxio luctu fractus.

In 2. Nocturno.
Antiphonae

1. Herculem summum adorate
Et invicto Iovi tura date,
Nisi, ad tormenta properate.

2. Sancti martyres dixere
Et Diocletiano respondere:
Te confundat altus Deus
Et te profanet unus Deus.

3. Vobis terminum praefixi,
Ut deponatis legem Christi,
Et imolate diis veris,
Ut non deficiatis in bis poenis.

Responsoria.

1. Sacer Abundus loquitur:
In Christo si nunc credis,
Anima tua salvabitur,

Et natum vivum habebis.
Tunc Marcianus utitur
Humiliter his verbis:
V. Quidquid tu, sancte, iusseris,
Implere me videbis.

2. Fer, ille inquit, filium,
Quem tantum deflevisti,
Videbis mirabilium

Virtutem Iesu Christi,
Quem creatorem omnium
Credas cordi non tristi,
V. Verum Dei filium,

Ut recte spopondisti,

3. Viri tunc huius nobilis

Cessat omnino fletus,
Qui[que] fuerat flebilis,

Incipit esse Iaetus,
Et mox Lubram ingreditur,

Sequitur eum coetus.
V. Filium tollit umeris,

Affert, ut suscitetur,
Rapido cursu graditur,

Christum ut imitetur.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Stulte, miser, insensate,
Redemptori tura date
Et adorate crucifixum
Et Trinitatem in idipsum.

2. Coepit imperator altercati
Et sanctos in eculeo levari
Iussit et capita truncari.

3. Dumad necem mitteretinsanus
Sanctos Christi, Marcianus
Exclamavit: Heu mihi,
Quia natum unicum amisi.

Responsoria.

1. Abundus orat, suscitat
Iohannem, qui dormierat,
Patrem confestim renovat
Et natum, qui perierat,
Ex fonte, qui vivificat,
In mortem qui abierat.

V. Quos fides, spes et caritas
Sic implet, purgat, [re]creat,
Ut, qui [Christum] non noverat,
Mori pro Christo iam quaerat.

2. Sic isti Christi athletae

Tunc pariter certantes,
Constantes et intrepidi,

In nullo murmurantes
Ab impio satellite

Percussi sunt orantes.
V. Et sic in agni sanguine

Suas stolas dealbantes
Ad regnum summae gloriae

Volarunt collaetantes.

In Laudibus.
Ad Benedictus.

A. Marcianus cum abisset
Et ad locum pervenisset,
Ministri diri Satanae
Noluerunt tantum sustinere,
Usque quo natum adduceret ;

Ad locum autem venientes,
Nihil ipsum sustinentes,
Natum tollit ferens ad Abundum
Et simul pergit ad secundum.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Ottone magno imperante,
Silvestro papa triumphante

Pax rediit ecclesiae,
A Sclavinis timentes,
Adalbertum perimentes,

Eorum pium praesulem.
At pius imperator militavit
Slavoniam, inde corpus ad-

portavit
Adalbertum et humavit

In mirabili ecclesia.
Inter duos pontes est constructa
Urbe Roma florida,
Ibi corpora deducta
Abundi et Abundantii,
Aliorum corpora multa
Et beata Theodora.

4. Conscius arcani es,

quod nescivere priores,
Dam Christum tangis,
fers, refoves et alis.

5. Tu vir, tu dominus

matris Domini dominorum,
Et tibi subicitur,

qui regit astra Deus.
In terris igitur

es magno dignus honore,
Cui nunc in caelis

gloria magna datur.

Ad Benedictus.

A. A propriis laribus

quondam fugis, atmodoregnas
In caeli patria

felix, securus et omnis
Expers terroris,

labor, anxietas, metus absunt.

Desuper intendas

nobis miserosque benignis
Aspicias oculis,

quos creba pericula vexant.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. O Ioseph, aderescens

dictus, tu crescere fac nos
Virtutum gradibus,

donec Iesus videatur.
Incola dum terrae

fueras, hoc munus habebas,
Quod caeli dominus

dignatus erat tibi subdi.
Quid modo, divus, habes,

o quanta potentia, quanta est
Vis impetrandi,

quia, dum vir, dumpaterorat
Uxorem et natum,

velut imperium reputatur.