50 EX S. G. CONCILII

tae consuetudinis contra ius commune, in primis perpendit monumenta, quae adhuc existunt, constitutiones capitulares referentia, et considerat statuta capitularia , synodos dioe- cesanas; sacras visitationes ad Limina Apostolorum, vel etiam easdem episcoporum s. visitationes in ecclesia cath. per- actas, etc. ; et adnotat, in his omnia describi singula iura ac privilegia canonicorum, eorumdemque officia, atque omnia etiam minima referri ; at ne verbum quidem inveniri circa potestatem eligendi novos canonicos. Sermo utique fit de singulis praebendis ; eaedem diligenter numerantur, ac re- ditus indicantur ; passim nominantur patroni quibus huius vel illius beneficiati praesentatio spectet, vel etiam deter- minatur praebenda canonicalis cui adnexum sit ius nomi- nandi vel eligendi sive capellanum sive etiam canonicum; nunquam vero sermo fit de iure quod capitulo competat, omnes eligendi cath. ecclesiae canonicos vel capellanos. Immo in casu, quo revera capitulum, utpote tale, iure po- nebatur eligendi vel nominandi, in praedictis documentis sedulo declaratur, ac regulae traduntur, ut recte electionis actus expleri posset ; uti videre est de electione primicerii, cantoris, sacristae etc. Verum notat patronus, de electione ac confirmatione novorum canonicorum a capitulo perficien- da, nihil dici, nullam dari normam. Datur quidem norma circa modum immittendi in possessionem novos canonicos vel capellanos, eosdemque recipiendi, et mandatur quod in manibus archidiaconi emittant iuramentum ; sed haec est institutio corporalis, quae longe distat a canonica institu- tione, seu ab institutione col lati va tituli, uti patet ex com- muni recepta distinctione. Quaestio e contra vertitur circa ius electionis quod implicat hanc institutionem collativam tituli, de qua in dictis documentis nulla prorsus invenitur mentio ; institutionem autem corporalem seu immissionem in possessionem competere posse primae dignitati capituli etiam iure proprio, et in casu hoc invaluisse apud capitu- lum bergomen., admittere advocatus non ambigit.

Porro relate ad II. quaestionem, quod in animo semper