OPUSCULUM VII.

RHYTHMICA .

I LAUDEMUS DE SANCTA CRUCE .

1. Recordare sanctae crucis

Qui perfectam vitam ducis,

Collaotaro iugiter.

Sanctao crucis recordare

Et in ipsa meditare

Insatiabiliter. 2. Stes in cruce, Christo duce,

Donec vivis in bac luce

Modo procul dubio.

Non quiescas, non tepescas,

In hoc crescas, ut calescas

Cordis desiderio. 3. Ama crucem, mundi lucem,

Et habebis Christum ducem

Per aeterna saecula.

Cruce corpus circumcinge ,

Hac constringe, manu pinge,

Consignando singula. 4. Cor in cruce, crux in corde,

Absque sorde sit in corde

Quae tranquillum faciat.

Lingua crux efficiatur,

Crucem promat et loquatur

Et nunquam deficiat. 5. Crux in corde, crux in ore

Quodam intimo sapore

Det tibi dulcedinem.

Crux in membris dominetur

Et ubique situetur

Intra totum hominem. 6. Cor a cruce sorbeatur

Et in illam rapiatur

Amoris incendio.

Dissipata carnis rixa,

Mens sit tota crucifixa

Spiritali gaudio. 7. Specialem fer amorem

Et praecipnum honorem

Cruci salutiferae.

Cum fervore medullarum,

Nisu virium tuarum

Velis hanc diligere. 8. In praeclara cruce stude

Et in ipsa te reclnde

Magna cum laetitia.

Christo sis confixus cruci,

Ut sic valeas perduci

Secum ad caelestia. 9. Quaere crucem, quaere clavos,

Quaere manus, pedes cavos,

Quaere fossa lateris.

Ibi plaude, ibi gaude

Sine fraude, summa laude,

Quantumcumque poteris.

10. Istud pactam non sit fractam, Crux praecedat omnem actum, Ut succedant prospera. Crux est optima medela, Contra zabulonis tela Valde salutifera. 11. Sis in cruce Christi totus, Prompto animo devotus, Iubilo dulcedinis. Servum Dei crux defendit, Comprehendit et ostendit Vitam rectitudinis. 12. Cum tentatus et afflictus, Derelictus, quasi victus Es inter angustias ; Non sis piger neque lentus, Sed sollicite intentus, Cruce frontem munias. 13. Cum quiescis, aut laboras,

Quando rides, quando ploras, Doles sive gaudeas, Quando vadis, quando venis, In solatiis, in paenis Crucem corde teneas. 14. Crux in omnibus pressuris Et in gravibus et duris Est tutum remedium. Crux in poenis et tormentis Est dulcedo piae mentis Et verum refugium. 15. Crux est porta paradisi,

In qua Sancti sunt confisi, Qui vicerunt omnia. Crux est mundi medicina, Fer quam bonitas divina Fecit mirabilis. 16. Crux est salus animarum, Verum lumen et praeclarum Et dulcedo cordium. Crux est vita Beatorum Et thesaurus perfectorum Et decor et gaudium. 17. Crux est speculum virtutis, Gloriosae dux salutis, Tota spes fidelium. Crux est decus salvandorum Et solatium eorum Atque desiderium. 18. Crux est navis, crux est portus, Crux deliciarum hortus, In quo florent omnia. Crux est fortis armatura Et protectio secura, Conterens daemonia. 19. Crux est arbor decorata, Christi sanguine sacrata, Cunctis plena fructibus,

Quibus animae fruuntur , Cum supernis nutriuntur Cibis in caelestibus. 20. O quam felix.permanebis, Nunc in cruce si studebis, Donec mundo vixeris !

Sine fine laetus eris

Tu, qui sanctam crucem quaeris, Si perseveraveris. 21. Crucem quaere, crucem gere,

Christi crucem intuere,

Ut amore langueas.

Summa fide crucem vide

Et plenissime confide,

Donec vitam habeas. 22. Circa crucem exercere,

Mente debes huic placere

Et hanc corde gerere .

Hoc est opus salutare

Circa crucem laborare.

Corde, ore et opere. 23. Recordare, frater pie,

Septem vicibus in die

Passionis Domini,

Per quam sumus liberati

Et aeternae vitae dati

Et supremo lumini. 24. Hanc si amas et honoras,

Dicas illi certas horas,

Adhibendo studium:

Horam primam, matutinam,

Tertiam , sextam, vespertinam,

Nonam, Completorium. 25. Quando sedes, stas et iaces,

Quando loqueris et taces,

Fessus cum quieveris,

Christum quaeras, in quo speras,

Crucifixum corde geras,

Ubicumque fueris. 26. Diligenter pone mentem

Super Christum patientem

Et sibi condoleas.

Christi mortem, Christiane,

Plange sero atque mane Et in planctu gaudeas. 27. Quam despectus, quam deiectus

Rex caelorum est effectus,

Ut salvaret saeculum !

Esurivit et sitivit,

Pauper et egenus ivit

Usque ad patibulum. 28. Recordare paupertatis

Et extremae vilitatis

Et gravis supplicii.

Si es compos rationis,

Esto memor passionis,

Pellis et absinthii.

29. Cum deductas est immensas Et in cruce tunc suspensas, Fugerant discipuli. Manas, pedes perfoderunt, Et aceto potaverunt Summum Regem saeculi.

30. Cuius oculi beati

Sunt in cruce obscurati, Et Tuitus expalluit. Suo corpori tunc nudo Non remansit pulcritudo, Decor omnis aufugit.

31. Propter hominum peccata Sua caro cruciata Fuit inter verbera. Membra sua sunt distenta Propter aspera tormenta Et illata vulnera.

32. Inter magnos cruciatus Est in cruce lacrymatus Et emisit spiritum. Suspiremus et fleamus, Toto corde doleamus Super Unigenitum.

33. Qui haec audis ingemisce Et in istis planctum misce Et cordis moestitiae. Corpus ange, corde plange, Mentem frange, manu tange Christi mortis saevitias.

34. Virum respice dolorum, Et novissimum virorum, Fortem ad supplicia. Tibi gratum sit et aequum

Iam in cruce mori secum, Compati convitia. 35. Quando vides te afflictum, Desolatam, ita victam, Quod quasi deficias; Christi cogites dolores, Graves poenas et moerores, Sputa, contumelias. 36. Bone frater, quidquid agas, Crucifixi vide plagas, Et sibi compatere. Omni tempore sint tibi, Quasi spiritales cibi, His gaudenter Eruere. 37. Crucifixo, fac me fortem, Ut libenter tuam mortem Plangam, donec vixero. Tecum volo vulnerari, Te libenter amplexari In cruce desidero. 38. Da dolorem quasi rorem,

Ut te plorem Redemptorem Christum, qui me refoves . Non te plices, sed felices Cicatrices mille vices Tuas in me refoves. 39. Totum sit, quod ego dixi, Ad honorem Crucifixi, Ad laudem et gloriam, Ut meorum peccatorum Gloriosus Rex caelorum Mihi donet veniam. Amen.

Explicit Laudismus de sancta ceuce.

11. PHILOMENA .

1. Philomena, praevia temporis amoeni,

Quae recessum nuntiae imbris atque coeni, Dum demulces animos tuo canta leui. Avis praednlcissima, ad me, quaeso veni.

2. Veni, veni, mittam te, quo non possum ire, Ut amicum valeas cantu delinire, Tollens eius taedia vice dulcis lyrae, Quem, heu ! modo nequeo verbis convenire.

3. Ergo, pia , suppleas meam imperfectam, Salutando dulciter unicum dilectam Eique denunties, qualiter affectum Sit cor meum iugiter eius ad aspectum.

4. Quodsi quaerat aliquis, quare te elegi , Meum esse nuntium ; sciat, quia legi De te quaedam propria, quae divinae legi Coaptata mystice placent summo Regi.

5. Igitur, carissime, audi nunc attento,

Nam si cantus volucris huius serves mente Et secutus fueris, Spiritu docente, Te caelestem musicum faciet repente.

6. De hac ave legitur, quod cum deprehendit Mortem sibi proximam , arborem ascendit Summoque diluculo sursum rostrum tendit Diversisque cantibus totam se impendit.

7. Cantilenis dulcibus praevenit auroram, Sed cum dies rutilat circa primam horam, Elevat praedulcius vocem in canoram, In cantando nesciens pausam sive moram. 8. Circa vero tertiam quasi modum nescit, Quia semper gaudium cordis ei crescit ; Fere guttur rumpitur, sic vox invalescit, Et quo cantat amplius, magis inardescit. 9. Et cum in meridie sol est in fervore, Tunc dirumpit viscera nimio clamore: Oci, oci clamitans illo suo more, Sic, quod sensim deficit cantus prae labore.

10. Sic quassatis organis huius pbilomenae,

Rostro tantum palpitans fit exsanguis pene. Sed ad nonam veniens moritur iam plene, Cum totius corporis dirumpuntur venae.

11. Ecce, dilectissime, breviter audisti

Factum huios volucris: sed si meministi, Diximus iam primitus, quia cantus isti Mystice conveniunt legi Iesu Christi.

12. Restat, ut intelligas , esse philomenam Animam virtutibus et amore plenam, Quae, dum mente peragrat patriam amoenam, Satis favorabilem texit cantilenam.

13. Ad augmentum etenim suae sanctae spei, Quaedam dies mystica demonstrator ei, Porro beneficia, quae de manu Dei Homo consecutus est, Horae sunt diei.

14. Mane vel diluculum hominis est status, In quo mirabiliter Adam est creatus. Hora prima, quando est Christus incarnatus, Tertiam dic spatium sui incolatus.

15. Sextam, cum a perfidis voluit ligari, Trahi, caedi, conspui, dire cruciari , Crucifigi denique, clavis terebrari Caputque sanctissimum spinis coronari.

16. Nonam dic, cum moritur, quando consummatus Cursus est certaminis, quando superatus Est omnino zabulus et hinc conturbatus . Vespera, cum Christus est scpultnrae datus. 17. Diem istum, anima, meditans in hortis, Suae facit terminum spiritalis mortis, Scandens crucis arborem, in qua Leo fortis Vicit adversarium, fractis portis mortis.

18. Statim cordis organa sursum elevando, Suum a diluculo cantum inchoando, Laudat et glorificat Deum, replicando, Sibi quam mirificus fuit hanc creando.

19. Pie , inquit, conditor, quando me creasti, Quam sit tua pietas larga, declarasti. Nam consortem gloriae tuas cogitasti Facere gratuite, gratis quam amasti.

20. O quam mira dignitas mihi est concessa, Cum imago Domini mihi est impressa I Sed crevisset amplius dignitas possessa, Nisi iussum Domini fuissem transgressa.

21. Nam tu, summa caritas , tibi cohaerere Me volebas iugiter sursumque habere Dulce domicilium tecumque manere, Et me velut filiam alere, docere.

22. Ex tunc disposueras me coadunare Caelicis agminibus teque mihi dare: Sed pro tanta gratia quid recompensare Possim, prorsus nescio, nisi te amare.

23. Unica suavitas, unica dulcedo,

Cordium amantium salutaris praedo, Totum, quidquid habeo vel sum, tibi dedo, Denique depositum meum tibi credo.

24. Oci, cantat tale cor gaudens in pressura, Dicens, quia dignum est, ut a creatura Diligatur opifex talis mente pura, Ei cum exstiterit de se tanta cura .

25. Sic mens hoc diluculum transit meditando, Se ad Primam transferens vocem exaltando, Tempus acceptabile pie ruminando, In quo venit Dominus, carne se velando.

26. Tunc liquescit anima tota per amorem, Pavida considerans omnium auctorem, Vagientem parvulum iuxta nostrum morem, Ut curaret vetorem suorum languorem.

27. Plorans ergo clamitat: O fons pietatis. Quis te pannis induit dirae paupertatis? Tibi quis consuluit sic te dare gratis Nobis nisi vehemens ardor caritatis?

28. Digne zelus vehemens est hic ardor dictus,

Per quem sponte Dominus est caelorum victus , Cuius sanctis vinculis captus et constrictos, Pauperis infantuli pannis est amictus.

29. O praedulcis parvule, puer sine pari,

Felix, cui datum est, te nunc amplexari, Pedes, manus lambere, de te consolari, Tuis in obsequiis iugiter morari.

30. Hen me ! cur non licuit mihi demulcere

Vagientem parvulum et cum flente fiere , Illos artus teneros sinu refovere Eiusque cunabulis semper assidere?

31. Puto, pius parvulus haec non abhorreret Nec se a pauperculo tangi prohiberet ; Immo more parvuli forsan arrideret Et petenti veniam facile praeberet.

32. Felix, qui tunc temporis Matri singulari Potuisset precibus ita famulari, Ut in die sineret semel osculari Pedes sui parvuli eique iocari.

33. O quam libens balneum ei praeparassem !

O quam libens humeris aquam apportassem, In hoc libens Virgini semper ministrassent, Pauperisque parvuli pannulos lavassem !

34. Sic affecta, pia mens sitit paupertatem, Cibi parsimoniam, vestis vilitatem, Labor ei vertitur in iucunditatem , Vilem esse saeculi dicit venustatem.

35. Ergo sic infantiam Christi rctexendo,

Horae Primae canticum strenue psallendo Transitum ad Tertiam facit, recolendo, Quantum Christus passus est, homines docendo.

36. Tunc cum fletu replicat illius labores, Famem, sitim, frigora, aestus et sudores, Quae dignanter pertulit propter peccatores, Dum illorum voluit innovare mores.

37. Vox amoris facibus tota concremata, Oci, oci clamitat avis haec beata,

Mundo mori cupiens, quia via lata Ei foetet saeculi, sic est delicata.

38. Clamas ergo, Domine , dulcis praedicator, Exsnlum refugium, pauperum amator, Qui es poenitentium pius consolator, Post te debent currere iustus et peccator.

39. Insti quippe regula, vitae es doctrina, Peccatorum speculum, mira disciplina , Fessis et debilibus efficax resina, Aegris et languentibus potens medicina.

40. Primus in hoc saeculo caritatis scholam Instaurasti, quaerere docens Dei solam Gloriam, deponere gravem mundi molam, Et sic posse perditam rehabere stolam.

41. Sed hanc scholam temere mundus irridebat,

Spernens et annihilans, quidquid promittebat, Tua vero bonitas vices non reddebat, Immo poenitentibus totum ignoscebat.

42. Quippe cui proprium erat misereri,

Diligi desiderans magis, quam timeri, Verba, sed non verbera proferens, austeri Praeceptoris noluit more revereri.

43. Hoc in adulterio novit deprehensa,

Quam sit tua pietas dulcis et immensa. Magdalena sensit hoc, ei cum offensa Est dimissa, gratia multiplex impensa.

44. Et quid multa referam ? Quotquot sunt secuti Tuum magisterium, a suis abluti Vitiis, sunt moribus optimis imbuti, Et ab hostis invidi fraude facti tuti.

45. Felix , cui licuit, sub hoc praeceptore Conversari iugiter et ab eius ore Mel caeleste sugere, cuius prae dulcore Amarescunt cetera, plena sunt foetore.

46. Haec et multa talia dum mens meditatur, Ad reddendas gratias tota praeparatur, Ad laudandum Dominum magis inflammatur, Sicque Horae tertiao cantus terminatur.

47. Oci, oci anima clamat in hoc statu,

Crebro fundens lacrymas sub hoc incolatu, Laudans et glorificans magno cum conatu Christum , qui tot pertulit suo pro reatu.

48. In hac hora anima ebria videtur,

Sed circa meridiem calor cum augetur, Ut amoris iaculo magis perferetur, Mox ab illa passio Christi recensetur. 49. Plorans ergo respicit Agnum delicatum, Agnum sine macula, spinis coronatum, Lividum verberibus, clavis perforatum Ac per cuncta corporis loca cruentatum .

50. Tunc exclamat millies : oti cum lamentis, Oct, oti miseram, quia meas mentis Statum turbat pallidus vultus morientis Et languentes oculi in cruce pendentis.

51. Siccine decuerat, inquit, te benignum

Agnum mortis exitum pati tam indignum?

Sed sic disposueras vincere malignum,

Et hoc totum factum est ob amoris signum.

52. Haec amoris signa sunt, et postrema primis Copnlans associat, summa figens imis; Monstrans, quod sic moriens, nos amares nimis, Dum te totum funderes tot apertis rimis.

53. Tu amicus novus es, tu es novum mustum, Sic te vocat Sapiens, et est satis iustum, Totus enim affluis, reddens dulcem gustum, Fundens carnis dolium, licet vas venustum .

54. Tantis signis monitus, poenitens iam credat, Quod praccordialiter Christus ei se dat. Ista signa recolam, ne me satan laedat, Nam peccati rabiem nihil ita sedat.

55. Ista signa recolens, oti, oti clamo,

Dulcis Iesu querulor , quod te minus amo, Stringi tamen cupio disciplinae camo, Sicut pro me captus es caritatis hamo.

56. Quantum hamum caritas tibi praesentavit, Mori cum pro homine te sollicitavit, Sed et esca placida hamum occupavit , Cum lucrari animas te per hoc monstravit.

57. Te quidem aculeus hami non latebat, Sed illius punctio te non deterrebat, Immo hunc impetere tibi complacebat, Quia desiderium escae te trahebat . 58. Ergo pro me misera, quam tu dilexisti, Mortis in aculeum sciens impegisti,

Cum te Patri victimam sanctam obtulisti Et in tuo sanguine sordidam lavisti .

59. Quis miretur igitur, pro te si suspiro, Iuncta sine meritis tam zelanti viro? Nam affectum allicis meum modo miro, Pro me vitam finiens exitu tam diro.

60. Vere iam non debeo tantum suspirare,

Immo, iuxta verbum Iob, carnes lacerare, In caverna lateris nidulum parare Et extremum spiritum illic exhalare.

61. Plane, nisi moriar tecum, non quiescam, Oti, oti clamitans nunquam conticescant, Ab hoc desiderio certe non tepescam, Quantumcumque saeculo propter hoc vilescam.

62. Tunc, ut demens clamitat : Veniant lanistae, Qui affigant miseram cruci tuae, Christe, Erit enim exitus mihi dulcis iste, Si amplector moriens propriis ulnis te.

63. Vere sic , non aliter, rabies doloris,

Qua cor meum singulis terebratur horis,

Deliniri poterit, nisi tu, dulcoris

Fons abundans, medicus mei sis doloris.

64. Plane, dulcis medicus es, qui nunquam pungis, Sed a corde vitium leniter emungis, Nam quos tibi firmiter per amorem iungis, Tuis charismatibus semper eos ungis .

65. Heu, quam damnabiliter mundus est caecatns! Qui cum sit ab hostibus diro vulneratus, Hunc declinat medicum, cum adsit paratus , Languido aperiens suum dulce latus.

66. Heu ! cur beneficia Christi passionis

Penes te memoriter, homo, non reponis? Per hanc enim rupti sunt laquei praedonis, Per hanc Christus maximis te ditavit bonis.

67. Suo quippe corpore languidum te pavit, Quem in suo sanguine gratis balneavit, Demum suum dulce cor tibi denudavit, Ut sic innotesceret, quantum te amavit.

68. O quam dulce balneum, esca quam suavis ! Quae sumenti digne fit paradisi clavis, Et ei quem reficis, nullus labor gravis, Licet sis fastidio cordibus ignavis.

69. Cor ignari siquidem minime perpendit,

Ad quid Christus optimum suam cor ostendit Super alas positam crucis, nec attendit, Quod reclinatorii vices hoc praetendit .

70. Hoc reclinatorium quoties monstratur Piae menti, toties ei glntinatur, Sicut et accipiter totus inescatur Super carnem rubeam, per quam revocatur.

71. Post hoc clamat anima quasi dementata: O reclinatorinm, caro cruentata Per tot loca propter me 1 cur non vulnerata Tecum sum, dum moreris, non sum colligata ?

72. Licet tamen miserae sit istud negatum, Mihi quidem eligam novum cruciatum, Gemitum videlicet iugemque ploratum, Donec mundi deseram gravem incolatum.

73. Post hoc dulcis anima, plus et plus fervescens, Sensu toto deficit, corpora tabescens. Iam vix loqui sufficit, sed affectu crescens, Suo lecto decubat, utpote languescens.

74. Ergo dulcis gutturis organo quassato,

Lingua tantum palpitat , sonitu sublato, Sed pro verbis pia mens fletu compensato, Lamentatur Dominum, corde sauciato.

75. Sic languenti siquidem nil nisi plorare Libet et satagere corde suspirare . Suos enim oculos nescit revocare A Christi vulneribus, aut cor separare.

76. Sic est autem animus illius illectus, Quasi ei praesens sit moriens dilectus, Et a cruce minime retrahit aspectus, Quia ibi oculus, ubi est affectus.

77. Gemitus, suspiria, lacrymae, lamenta Sibi sunt deliciae, cibus, alimenta, Quibus nova martyr est iugiter intenta, Suoque martyrio praebent incrementa.

78. In hoc statu respuit, quidquid est terrenum, Mundique solatium reputat venenum, Sed ad Nouam veniens moritur ad plenum, Cum amoris impetus carnis rumpit filum.

79. Nam cum consummatum est recolit clamasse Hora nona Dominum et sic exspirasse, Quasi simul moriens clamat, penetrasse Vocem istam suum cor atque lacerasse .

80. Ferre quidem impotens iaculum tam forte, Moritur, ut dictam est, sed felici morte, Nam panduntur protinus ei caeli portae, Dignam, ut intelligat, se Sanctorum sorte.

81. Requiem pro anima tali non cantamus, Immo est introitus Missao Gaudeamus, Quia si pro Martyre Deum exoramus, Ut Decretum loquitur, Sancto derogamus.

82. Eia dulcis anima, eia dulcis rosa,

Lilium convallium, gemma pretiosa, Cui carnis foeditas exstitit exosa , Eelix tuas exitus morsque pretiosa !

83. Felix, quae iam frueris requie cupita, Inter Sponsi brachia dulciter sopita, Eiusque spiritui firmiter unita, Ab eodem percipis oscula mollita.

84. Iam quiescant oculi, cessent aquaeductns, Nam ex parte recipis spei tuae fructus, Quia per quem saeculi evasisti fluctus Tuos inter oscula consolatur luctus .

85. Dic, dic, dulcis anima, ad quid ultra fleres? Habens caeli gaudium tecum, cur lugeres? Nam salus est omnium, cui tu adimeras, Et si velles amplius, certe non haberes .

86. Sed iam metrum finio, ne sim taediosus, Nam si vellem scribere, quam deliciosus Sit hic status animae quamque gloriosus, A malignis dicerer fallax et mendosus .

87. Quidquid tamen alii dicant, frater care, Istam novam martyrem libens imitare, Cumque talis fueris, Christum deprecare, Ut nos cantus Martyrum doceat cantare. 88. Frequentemus canticum istud, soror pia, Ne nos frangat taedio vitae huius via, Nam laetantem animam in hac melodia Post hanc vitam suscipit Iesus et Maria. 89. Ergo, soror, tuum cor ita citharizat,

Se baptizet lacrymis, planctu martyrizet,

Christo totis viribus sic nunc organizat, Ut cum Christo postea somper solemnizat. 90. Tunc cessabunt gemitus et planctus dolorum, Cum adiuncta fueris choris Angelorum, Nam cantando transies ad caelestem chorum, Nupta felicissimo Regi saeculorum. Amen. Deo gratias.

Explicit Phhomena.

III. DE SEPTEM VERBIS DOMINI IN CRUCE .

Primum Verbum.

Iesu, salutis hostia, salutis sacrificium, Iesu, salutis gratia, salutis beneficium, Iesu, tuta fiducia et tutum nostrum refugium ! Tu pro humano genere, ut captivum redimeres, Tu pro humano scelere, ut culpas nostras tolleres, Tu pro divino munere, ut nos Deo coniungeres, Non recusasti vincula, non flagella, non verbera, Non latronum patibula, non livores, non vulnera; Sed dum crux te susciperet, et hostis in te fremeret, Dum malleus percuteret, et clavus carnem scinderet, Dum sensum dolor augeret, et sacer sanguis flueret, Dum passio te premeret, angustiaque cresceret, Patrem rogasti precibus, ut tanquam ignorantibus Tuis ignoscat hostibus ac te crucifigentibus, Dicens : Pater, ignosce illis, quia nesciunt, quid fulciunt.

Oratio.

O mitis patientia ! o mansueta mititas !

O immensa clementia ! o immensa benignitas !

Qui ut ovis mitissima non promis querimoniam,

Qui ut mater carissima iam excusas iniuriam,

Ut anima dulcissima tenes benevolentiam,

Ut voluntas piissima praebes misericordiam.

Ad te vadit spes animae, ad te clamant suspiria,

Ad te decurrunt lacrymae, et pulsant desideria,

Confidenter dicentia: Ignosce nobis, Domine.

Secundum Verbum.

Iesu, largitor voniae, Iesu, solamen tristium, Iesu, laus poenitentiae, Iesu, spes paenitentium ! Dum penderes innoxius, horum in poena socius

Dum te unus argueret et stulte reprehenderet, Dum insultans insurgeret et blasphemando diceret : Si tu es Dei Filius, salva temetipsum et nos, Esto tibi propitius, sicut salvasti alios, Dum alter hunc corriperet et hunc stultum ostenderet, Dum se malum concederet et te iustum assereret, Dum ad te se converteret et supplex tibi diceret : Memento mei, Domine, dum ad tuum perveneris Regnum plenum dulcedine: dum te regem ostenderis, Tu, amans poenitentiam, corda trahens per gratiam, Non solum hanc memoriam concessisti, sed gloriam, Dicens: Amen dico tibi, hodie mecum eris laetus in

paradiso.

Oratio.

O prompta Dei caritas, prompta misericordia I O prompta liberalitas, prompta munificentia ! Ad te currit devotio, ad te redit memoria, Coram te fit confessio, tibi patent praecordia, Ideo cum fiducia tibi precamur, Domine, Qui es sine malitia solus et sine crimine: In tua patientia memento nostri, Domine.

Tertium Verbum.

Iesu, lux et rex gloriae, Fili Dei et hominis, Iesu, flos pudicitiae, fili Marias Virginis ! Dum haec Virgo sanctissima, tota plena doloribus, Genitrix amantissima, tota confecta moeroribus, Tua Mater carissima, tota percussa fletibus, Nutrix diligentissima, tota fracta singultibus, Iuxta crucem assisteret et te pendentem cerneret, Dum tormenta conspiceret neque luctu deficeret, Tu videns Matrem nobilem, pressam amaritudine, Matrem tam venerabilem, dignam beatitudine,

Videns quoque discipulum amatum et amabilem, , Fidelem Dei famulum, Ioannem vita nobilem, Alloquens ambos dulciter piae vocis oraculo, Commendasti benignitor Matrem Christi discipulo, Dicens haec Matri: Mulier, ecce, Filius tutus Deinde discipulo: Ecce, mater tua.

Oratio.

O qualis permutatio ! o quanta inaequalitas ! O qualis desolatio I o quae Matris acerbitas ! Dum custos Matri traditur pro magistro discipulus, Dum per Matrem suscipitur pro Deo vir pauperculus Dum Matri custos mittitur pro rege simplex famulus. Sic tuae, Iesu, gratiae me commendo humiliter Tuaeque providentiae me committo perenniter, Ut, exorante Virgine pro nobis te suppliciter, A peccatorum turbine simus securi iugiter.

Quartum Verbum.

Iesu, Patris ingeniti virtus et sapientia,

Iesu, cuiusque conditi tenor et consistentia,

Tu virtute mirabili panes multiplicaveras,

Tu virtute consimili stellam infans duieras,

Defunctos suscitaveras, opera mira feceras,

Morbos omnes sanaveras, totum orbem formaveras,

Tu virtute terribili daemonia eieceras,

Tu virtute consimili hostes tuos prostraveras,

Sed affixus patibulo, Patri factus obediens,

Iussu Patris, ut vinculo vinctus manens et patiens,

Qui vult, quod hanc angustiam ut infirmus sustineas,

Nec praedictam potentiam, te liberans, exerceas ;

Quapropter tuo sensui condolens naturaliter,

Clamorem confers planctui, dicens lamentabiliter:

Eli, Eli, lama sabacthani, hoc est, Deus meus,

Deus meus, ut quid dereliquisti me? Oratio.

O lamentum mirabile, salutem agens hominum ! O innocens cor humile, poenas deplorans criminum ! Ad te fert me compassio, pro me te pati sentio, Ante te me proiicio tecumque luctum facio, Ham iste luctus utilis est mihi pro solatio, Qui mihi praemiabilis sit in aeterno gaudio.

Quintum Verbum.

Iesu, dulcis memoria, sitibunda dilectio ! Iesu, dulcis fiducia, laetabunda refectio! Dum extensus existeres super aram patibuli, Dum immolatus ageres redemptionem populi, Dum te nudum aspiceret mundus instar spectaculi, Dum lamentum ostenderet super te vultus saeculi, Dum hostes de te luderent, et noti tui fugerent , Dum clavi membra tenderent, et nervi se contraherent,

Dum vulnera tumescerent, et humores defluerent, Dum carnes contremiscerent, et virtutes arescerent, Sitim subisti fervidam, sitim amore languidam, Sitim virtutum cupidam, nostrae salutis avidam, Benigne dicens : Sitio, hominum fidem cupio Salutemque desidero, pro qua pati me offero.

Oratio.

O sitis saluberrima, exoptans amicitias ! O sitis cordis intima, frangens concupiscentias ! Praesta, ut ad te sitiam et ista siti ut ardeam, Pravam sitim effugiam, dum ad te fontem transeam Potumque vitae hauriam, quo felix semper maneam Et Deum meum videam, sanctam ingressus patriam.

Sextum Verbum.

Iesu, nostra redemptio, Iesu, Redemptor omnium ! Iesu, nostra dilectio, Iesu, salus credentium I Dum per crncis mysterium diligenter perageres Redemptoris officium, ut hominem redimeres, Sustinendo supplicium, ut inde nos eriperes, Consummans sacrificium tuae carnis et sanguinis, Consummans pacis proelium salutaris certaminis, Consummans transitorium cursum huius imaginis , Consummans opificium redemptionis hominis, Dum mortis horam cerneres, dum hac vita deficeres, Dum finem iam confingeres, dum omnia perficeres, Ut in summa concludens, dixisti : Consummatum est. N am Iesus crucifixus est, et Agnus immolatus est, Sanguis eius effusus est, et pretium solutum est: Diabolus devictus est, et bellum consummatum est, Chirographum deletum est, et homo iam redemptus est.

Oratio.

O bonitas, bone Iesu, qui es nostra iustitia ! O veritas, vere Iesu, qui es nostra scientia ! O caritas, care Iesu, qui es nostra redemptio I O sanctitas, sancte Iesu, nostra sanctificatio ! Consumma nobis gratiam et consumma iustitiam, Consumma conscientiam et consumma laetitiam.

Septimum Verbum.

Iesu, via rectissima, Iesu salutis ostium, Iesu, porta tutissima, Iesu protector omnium, Iesu, salubris veritas et lux mentem illuminans, Iesu, vitae felicitas, dulcor in corde iubilans, Dum in extremis ageres, ut animam deponeres, Dum hanc vitam desereres, ut ad limbum descenderes, Volens viam ostendere, per quam debemus pergere, Volens cunctos instruere, qui facti sunt de pulvere, Volens illum ostendere, qui potest nos defendere, In quo debent confidere qui mortem debent capere, Tuum sacratum spiritum tuo Patri sanctissimo

Commendasti per gemitum sermone devotissimo, Dicens : Pater m i, in manus tuas commendo spiritum

[meum. Et inclinato capite, fixus in crucis stipite, Acriter cruciante te, turpiter et indebite, Tu emisisti spiritum, et orbis talem fremitum, Quod quisque per circuitum tuum percepit obitum, Ut cuncta fletum facerent, et elementa tremerent, Ut saxa se dirumperent, et sepulcra se panderent, Ut terraemotus fieret, velum templi se scindent, Ut luna retrocederet, solque contenebrescent, Ut mundus ingemisceret, et natura flens diceret: Ego lugens deficio, vel Deo inest passio .

Oratio. O mors, mors lacrymabilis ! super quam plorant omnia, O mors, mors lamentabilis I super quam flent innoxia, O mors, mors admirabilis! qua suscitantur mortui, O mors, mors amicabilis I qua exaltantur strenui, O mors sacra, mors nobilis I per quam delentur scelera, O mors pia, mors utilis ! per quam donantur praemia, Praesta, ut haec memoria nos teneat continue Et stimulet praecordia corque pungat assidue, Ut menti lumen influat et in agendis instruat, Ut nos a culpis exuat et vitae donum tribuat. Amen .

Explicit hymnus de septem vebbis domini in cbuce.

IV. MEDITATIO DE PASSIONE IESU CHRISTI .

1. Plange, fidelis anima, Amica crucis intima, Cerne Iesu gravissima Tormenta, crudelissima. 2. Geme, dole, paupercula Crucifixi discipnla, Plange nimis et eiula Christi tormenta singula. 3. Cerne Iesu convitia

Et valida supplicia, Inter ipsius brachia Quaere tua solatia. 4. Attende caput inclytum,

Caesum et sputis illitum, Pro te flagellis subditam, Morti crucis expositum. 5. Iesum plagatum videas Et cum dolente doleas, Ibi cor totum habeas, Ut in aeternum gaudeas. 6. Ad Crucifixum propera, Cerne clavos et vulnera, Nervos et tensa viscera, Venas, ossa connumera . 7. Plange membra pendentia, In cruce tam dolentia, Pro te poenas ferentia In tanta patientia. 8. Attende Dei Filium

In cruce tam propitium, Fudit cruorem proprium Nec timuit opprobrium. 9. Attende rivos sanguinis, Quos fudit Proles Virginis, Iesus, fons veri luminis, Dulcis amator hominis.

10. Plange pedes amabiles, Fossos, in cruce stabiles Et manus venerabiles Iesu desiderabiles. 11. Pedum fixuras aspice

Et manuum non modice, Te Crucifixo adiice, Bibens eodem calice. 12. Plange latus dominicum Crucifixi, mirificum, Pro te passum non modicum Fudit rorem salvificum. 13. Si Crucifixum sequeris, Cur sibi non compateris? Surge cito, ne steteris, Curras ad plagam lateris. 14. Ibi latens abscondere, Si vis mortem evadere, Ut possis hostem vincere Et in aeternum vivere. 15. In tam venerabilibus Crucifixi vulneribus Stude tibi pro viribus, Si vis frui caelestibus. 16. Attende Christum nobilem , Crucifixum mirabilem, Stantem in cruce flebilem, Quasi leproso similem. 17. Cerne vultum et oculos Et lacrymarum rivulos, Si vis ferre manipulos Et thesaurorum cumulos. 18. Vide linguam totaliter Amaricatam graviter, Quam teneas memoriter Et secum dole pariter.

19. Te Crucifixo iungere Et intime compatere, Quasi pendenti loquere Et verbis istis utere:

20. Dulcis Iesu, cur moreris Pro reprobis et miseris? Quidquid in cruce pateris, Totum fuit pro ceteris.

21. Cur pendes in patibulo, Tactus amoris stimulo, Mortis percussus iaculo Pro liberando populo ?

22. Cur es in cruce sitiens

Et tam despecte moriens, Iesu , fons indeficiens, Qui es perfectus Oriens?

23. Iesu, vita dulcissima, Lux animae clarissima, Cur in cruce vilissima Pendes morte turpissima ?

24. Quod pateris nos fecimus, Quod bibis nos infodimus, Tu, Bex innocentissimus, Nos sumus, qui peccavimus !

25. Dulcis Iesu, quem sitio, Praesta mihi quod cupio, Ut sanctae crucis nimio Me pascas desiderio.

26. Fac mihi delectabile

Signum crucis mirabile, Tam dulce, tam amabile, Quod sit inenarrabile.

27. Fac, ut in cruce gaudeam, Crucis amore langueam Nec satiari valeam, Donec in carne maneam.

28. Et fac, ut non praeteream Crucem, clavos et lanceam, Sputa, coronam spineam, Tuam vestem purpuream.

29. In his mihi satietas

Et dulcor et ebrietas, Mei cordis iucunditas Sit Crucifixi pietas.

30. Sanctae crucis memoria Sit mihi pro victoria, Qua mala vincam omnia, Sim in caelesti gloria.

31. O tu, qui legis talia,

Tam gesta triumphalia, Pone crucis magnalia Ad cordis penetralia.

32. Intende spiritualibus

Beatae crucis laudibus, Ut Angelorum coetibus Iungaris in caelestibus . Amen.

Explicit Meditatio de passione iesu cheisti.

V. CORONA B. MARIAE VIRGINIS .

Cum iucunditate memoriam nominis Mariae celebremus, ut ipsa pro nobis intercedat ad Dominum nostrum Iesum Christum. Amen.

I. Grande, Virgo , Mater Christi, Quae per aurem concepisti, Gabriele nuntio. Iesus, fructus ventris tui, Per te detur nobis frui In perenni gaudio. Amen. Antiph. Ave Maria. Psalm. Magnificat .

Mediatrix Dei et hominum, Tu digne magnificas Dominum, Quae sola concepisti Filium, Qui est vera salus humilium: Hinc omnium Deum quaerentium Generatio te beatam dicere Et devote salutare debet, dicens: Ave Maria, gratia plena, Dominus tecum, benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui.

v. Et beatus venter, qui te portavit, Domine Iesu Christe, et beata ubera, quae suxisti.

Oratio.

O igitur, mediatrix nostra Maria, mater gratiae, mater misericordiae, pro nobis, quaesamus, intercede, nt verae compunctionis et devotionis gratiam nobis inspirare dignetur dilectissimus Filius tuus, Dominus noster Iesus Christus, qui cum Patre etc.

II. Gaude, quia, Deo plena, Peperisti sine poena, Cum pudoris lilio. Iesus, fructus ventris tui etc. Antiph. Alma. Psalm. Ad Dominum, cum tribularer . Alma Redemptoris Mater eximia, Qui tua egressus claustra virginea, Cum his pacificus factus est incola, A quibus dura perpessus est verberas Unde digna es, o Virgo puerpera, Ut omnis creatura te veneretur et benedicat, dicens: Ave Maria, usque tui.

v. Et beatus venter, qui te portavit etc.

Obatio.

O igitur alma Virgo Maria, Mater Dei dignissima, pro nobis, quaesumus, intercedere digneris, ut sanctum propositum, quod Deo inspirante concepimus, ad effectum salubriter perducere valeamus, praestante eodem Domino nostro Iesu Christo, benedicto Filio tuo, qui cum Patre et Spiritu sancto etc.

III. Gaude, quia tui Nati,

Quem dolebas mortem pati, Fulget resurrectio. Iesus, fructus ventris tui etc. Antiph. Regina caeli. Psalm. Retribue servo tuo . Regina caeli, laetare cum iubilo: Nam qui pendebat in crucis patibulo Surrexit vere summo diluculo, Omni ablato contemptus opprobrio. Unde digne omnis homo cum gaudio Tibi congratulari et benedicere debet, dicens: Ave Maria, usque tui.

9). Et beatus venter etc

Oratio.

O igitur Regina caeli dignissima ! ora pro nobis Deum et Dominum nostrum Iesum Christum, ut nos resurrectionis suae participes officiat in praesenti per gratiam et in futuro per gloriam, qui cum Patre etc.

IV. Graude, Christo ascendente,

Qui in caelum, te vidente, Motu fertur proprio. Iesus, fructus ventris tui etc. Antiph. Imperatrix. Psalm. In convertendo . Imperatos et mundi Domina, Tuus Natus cum quanta gloria, Nostrao carnis sumta materia, Capta praeda, conscendit aothera; Hinc os cordis plenum laetitia, Et lingua nostra exsultatione te collaudet et benedicat, dicens: Ave Maria, usque tui. v. Et beatus venter etc.

Oratio.

O igitur imperatrix et Domina nostra benignissima, iure matris impera tuo dilectissimo Filio, Domino nostro Iesu Christo, ut mentes nostras ab amore terrestrium ad caelestia desideria erigere dignetur qui vivit et regnat etc.

V. Gaude, quae post Christum scandis,

Et est honos tibi grandis In caeli palatio. Iesus, fructus ventris tui etc. Antiph. Advocata. Psalm. Ad te levavi oculos meos . Advocata miserorum, Ad te sunt oculi servorum, Te assumsit Rex caelorum Super choros Angelorum, Ubi coetus Beatorum Te digne veneratur et benedicit in aeternum, dicens: Ave Maria, usque tui.

v. Et beatus venter etc.

Oratio.

O igitur gloriosissima Domina, excolsa super sidera, piissima advocata nostra I suscipe laudum pia precamina, quae ad honorem quinque vulnerum Filii tui et ad laudem sancti nominis tui decantavhnus, et pro nobis, quaesumus, intercedere festina, quatenus dulcissimus Filius tuus, Dominus noster Iesus Christus per suam magnam misericordiam a vinculis peccatorum nostrorum nos eripiat et in suo sancto servitio nos conservet, confortet ac finaliter perseverare faciat ; nam te nihil negans honorat qui cum Deo Patre etc.

Explicit Cobona b. mariae VIRGINIS.

DOCTORIS SERAPHIM

S. BONAVENTURAE

S. R. E. EPISC. CARD.

SERMONES DE TEMPORE, DE SANCTIS,

DE B. VIRGINE MARIA ET DE DIVERSIS

TOMUS IX.

AdminBookmark

AD CLARAS AQUAS (QUARACCHl)

PROPH FLORENTIAM

EX TYPOGRAPHIA COLLEGII S. BONAVENTURAE

SERAPHIM DOCTORIS

SANCTI BONAVENTURAE

SERMONES