BONONIEN. 51

que ad iuvandum Antonium paratissimus se proferebat, ut supra dictum est.

At ad ostendendum quod Antonius Gozzadinam deperibat et quod ei indubia amoris signa privatim et publice dedit sive cum de matrimonio ageretur, sive in ipsa matrimonii celebratione, sive nuptiis expletis, factis prope innumeris ac peremptoriis omissis, quae in prima iudicii sede enucleavit, heic responsiones memorat, quas viginti quatuor diebus ante matrimonii celebrationem parocho, nunc vicario generali et Episcopo Sebastensi, consensum de futuro matrimonio ex- quirenti ipse Antonius dederat. Ex his enim clare patet An- tonium sponte ac libere matrimonio consensisse.

Quod si modo profitetur in hisce responsionibus menti- tum esse, vinculi defensor ei opponit cap. IO De proh. In- nocentii III ubi legitur inter alia: « Cum nimis indignum sit (iuxta legitimas sanctiones) ut quod sua quisque voce dilucide protestatus est, in eumdem casum proprio valeat testimonio infirmare. »

Neque valet obiicere, Antonium nulla frui libertate, ad- stantibus propinquis et patre ; quandoquidem, notat defenspr, non constat sponsos non in conclavi absque arbitris, sed coram propinquis et parentibus excussos esse-; imo exploratum est comitem Caietanum, magnificati metus auctorem, ne ad do- mum quidem Gozzadini, ubi sponsalia facta sunt perrexisse, ut fidem facit praesul Zoccoli, quem iudex ex officio rogavit.

His aliisque adnotatis, et praesertim de argumentis fer- ventis amoris quae Antonius per quinque annos continuo uxori suae exhibuit, vinculi defensor absque mora confirma- tionem primae sententiae praestolatur.

Quibus pro utraque parte delibatis, propositum fuit eno- dandam suetum

Dubium An sit standum vel recedendum a decisis in casu. RESOLUTIO. Sacra Congregatio Concilii, omnibus ad no-

vum examen revocatis, sub die 30 mensis Maii 1891 sen- tentiam confirmavit, rescribens: In decisis.