BERGOMEN. 51

habuit capitulum bergomen. beneficia propriae ecclesiae per se et independenter conferendi, hoc non negat orator ; sed quod revera pacifice ac continuo, episcopis non contradicen- tibus, eadem beneficia contulerit, hoc non evinci putat ne- que ex documentis neque ex factorum successione. Talis prae tensionis ratio repeti debet iuxta advocatum ex eo, quod ordinario in antiqua disciplina capitula cathedr. hoc privi- legium obtinuerunt ob vitae communis rationem, cum ca- nonici etiam bergomen. talem vivendi morem recepissent; Cfr. Ronchetti (de Episcopi Adalberti constitutione, lib. IV, a. 896 et lib. V, a. 954).

Huius communis vitae rationem in capitulo bergomen., advocatus fatetur, non parum distare a regula Ordinis re- ligiosi, et inde deducit, canonicos bergomen. non valuisse sibi vindicare ius privativum eligendi suos confratres, eisdem- que conferendi praebendas, quod ius facile obtinuere collegia proprie religiosa. Revera in ipsa episcopi Adalberti consti- tutione, postquam statutus fuerit numerus clericorum quos reditus massae communis alere poterant, iisdem clericis nonnisi potestas conceditur quam : « ex se ipsis eligant per- sonam aptam, quae canonicam ipsam et omnia eius perti- nentia provideat intrinsecus et extrinsecus » ; Ronchetti (loc. cit.). Episcopus a. 1079 archidiaconatum contulit, et a. 1129 acris controversia enata fuit ob quorumdam cleri- corum admissionem ; lis autem definita fuit ab Honorio II per Litteras Apostolicas , quibus rem componens ius epi- scopi omnino confirmavit. Quia vero non exinde controver- siae sopitae sunt, recursus iterum habitus est ad Pontifi- cem ; ideoque, notat patronus, collationes semper fuerunt •controversae, ita ut pacifica consuetudo haberi non posset nsque ad a. 1383. Tunc temporis, pergit orator, iam S. Se- des sibi reservare coepit beneficiorum collationem, certis statutis regulis. Hae regulae primus mandavit scriptis Io- annis XXII a. 1330 sub nomine « Regularum Cancellariae ». Et capitulum bergomen., etiam his pontificiis Reservatio- nibus resistere ausum est ; ita ut, quum a. 1447 Nicolaus V