52 BEIEN.

parochum et respondendi in supplicationibus et funeribus, nisi vere et proprie officium spirituale ?»

« 4°. Non est dubium quin Thesaurariae parochiales sint perpetuae ; nam in dubiis propositis , sub die 26 Aprilis, huius anni, iam certiorem feci quod Gubernium Lusitanum nominaret in perpetuum ad thesaurarias parochiales ».

« Hinc perspicue cernitur habere perpetuitatem ». « Onus residentiae revera habent thesaurarii, quia parochi

ministerium suum adimplere nequeunt absque participatione et adiutorio thesaurariorum ».

« 5°. Thesaurariae parochiales reditus habent ex quibus sustentetur thesaurarius ; nam singuli parochiani quotannis praestant thesaurario quamdam portionem frumenti, quae Lusitano sermone dicitur bolo ex uno quoque fundo rustico ad eiusdem thesaurarii sustentationem. Praeterea, accipiunt thesaurarii sicuti parochi oblationes et emolumenta, occasio- ne Baptismorum, Matrimoniorum, Funerum et in festis so- lemnioribus ecclesiae parochialis ».

« Ergo, si thesaurariae parochiales habent omnia, quae requiruntur in beneficiis, ut supra demonstravi, dubium mihi non superest, quod sint vere et proprie beneficia ecclesiastica. Tamen, reverentissime precor Eminentissimos Cardinales, In- terpretes Sacri Concilii Tridentini, ut declarare velint, an ex supra expositis, thesaurariae parochiales in Lusitania sint vere et proprie beneficia ecclesiastica ».

Quibus praenotatis, quaesitum fuit quid esset responden- dum.

RESOLUTIO. Sacra C. C. re disceptata sub die 2 6 Ianua- rii 1895, censuit respondere : Iuxta exposita non constare thesaurarias esse vera et propria beneficia; sed attentis pecu- liaribus circumstantiis, conceditur Episcopo facultas consti- tuendi eas in sacrum patrimonium; dummodo obtineatur nominatio perpetua a Gubernio; et,-quatenus agatur de clerico, alienae Dioecesis, habeatur consensus sui Episcopi, facto verbo cum SS r o.