Dispensationis ab irregularitate 53

III. Neque ex praesenti themate posse inferri irregulärem esse Presbyterum ad Missam celebrandam, cui surditas super- venerit. 1

IV. Inferri tamen posse dispensationem Apostolicam uti- liter peti, quamquam absolute necessaria non videatur.

causa non iuvaret neque dispensatio a lege, neque iuridica habilitado : ministerium autem, ad quod exercendum magis erit idoneus, profecto est Missae lectae celebratio: quam Missam magis expedite ex usu celebrare poterit quam alter.

1 Non potest hoc inferri, quia agitur de simplici indulto concesso. Ex indulto enim seu ex petita gratia obtenta non potest deduci certa lex con- traria, quando haec lex aliunde non sit explorata. Saepe enim indulta petita conceduntur, ideo quia lex contraria utrum adsit dubitetur ; et cum res non sit explorata, consulitur precibus supplicantis per indultum seu per annuen- tiam precibus. Et hoc generatim. Praeterea in themate formula respon- sionis satis innuit S. Congregationem non usam esse consuetis verbis dispen- sationis a lege prohibente et habilitationis, qua iuridice haberetur Iosephus idoneus ad Missam celebrandam, sed gratia, si qua indigeret, concessa, res Ordinario remissa est pro modo et forma praescribenda in celebratione Missae, si forte inconveniens aliquod esset suboriturum, puta si Iosephus Missam caneret, etc.

Tota ratio irregularitatis desumeretur ex eo quod surdus non audiat clericum respondentem : sed haec ratio non videtur inducere irregulari- tatem, propterea quod non ostenditur, exsistere obligationem audiendi respondentem ministrum. Sane obligatio audiendi ministri responsionem oriri posset ex aliqua lege vel ex natura rei; haec lex non adesse videtur: neque videtur oriri ex natura rei, namque aliud est officium respondentis, aliud officium Presbyteri celebrantis, ita ut sint officia omnino diversa; satis ideoque est ut unusquisque exsequatur officium suum.

Immo Pirhing /, 1, tit. 20, de corp. vitiat., n. 5, scripsit Presbyterum surdum posse celebrare privatim sine clerico respondente, quin absolute necessaria sit Apostolica dispensatio; quod tamen verum haud puto, quamquam reliqua, quae idem Auctor scripsit, vera videntur: haec enim scripsit: «ex eodem capite impotentiae, sive impedimenti usus seu exer- « citii ordinis non potest ordinari caecus, mutus, et surdus iuxta Can. 77 « Apostolorum, ubi id de ordinando in Episcopum statutum est ; quamvis, « qui omnino surdus factus est post susceptionem ordinum, privatim sine « ministro respondente, celebrare possit, ad quod non quidem absolute « necessaria est, sed utiliter petitur Papae dispensatio, ut docet Navarr., «I. 1, consil. 6 et 7, n. 3, de corpore vitiat. ».

Quod si ratio inconvenientiae desumatur ex eo quod Presbyter surdus nesciat quando clericus respondens cessaverit, quasi possit oriri confusio inter clericum respondentem et Presbyterum celebrantem, quod posset contingere ex. gr. ad praeambulum Introitus; respondetur hoc non facile contingere in eo, qui est assuetus per experientiam celebrare Missam, atque denique hoc aliquale inconveniens declinari potest non solum per