ALLOCUTIO 53

et culpam in Apostolicam Sedem transferre. Crescente autem audacia , nec a conviciis, nec a contumeliis temperatura est :

imo ne in Urbe quidem Roma hostilis animi defuit insolens

ostentatio.

Quapropter muneris Nostri apostolici memores, casum gra-

vem et repentinum in conspectu omnium Vestrum, Ven. Fra-

tres, deplorantes, Nobiscum et cum sancta Petri Sede inique

actum esse testamur et conquerimur. Cumque ius potestatem-

que habeat Pontifex maximus Nuntios aut Legatos ad exteras

gentes, nominatim catholici nominis , earumque principes mit-

tendi, de violato huiusmodi iure cum iis quos penes est culpa,

expostulamus: eoque magis, quod eius iuris multo angustius est

in Romano Pontifice principium, cum ab amplissima auctoritate

primatus, quem ille divinitus obtinet in universam Ecclesiam,

proficiscatur; quemadmodum et Pius VI gloriosae recordationis

Pontifex declaravit his verbis: « Ius est Romano Pontifici ha-

» bendi aliquos, in dissitis praesertim locis, qui sui absentis

» personam repraesentent, qui iurisdictionem suam atque au-

» ctoritatem stabili delegatione collatam exerceant, qui denique

» suas vices obeant ; idque ex intima vi ac natura primatus,

» ex iuribus dotibusque cum primatu coniunctis, ex constanti

» Ecclesiae disciplina a primis usque saeculis deducta. » (1)

Querimur super hoc etiam, quod dimittendi Nostri per Bel-

gium Legati caussa iniuriosa et de industria quaesita allata

si t ; cum contra dimissum idcirco esse constet, quod Nos de-

serere officium recusavimus, factaque significatione Nostrae cum

Venerabilibus Fratribus Episcopis belgicis consentientis volun-

tatis, discedere ab iis nulla ratione voluimus. - Demum cohi-

bere querelas non possumus propter multa et varia, quae de

Nobis et hac Sede Apostolica sunt contumeliose atque atrociter

dicta. Equidem quod privatim ad Nos, prompti ad perferendas

patienter iniurias sumus, ignoscendumque obtrectatoribus atque

inimicis, gaudentes* Apostolorum exemplo, quod digni habiti

(1) Resp. super Nuntiaturis Apost. cap. 8, sect. 2 n. 24.