QUEBECEN. 83

Religiosus Paradis rem aegre tulit, hinc Rmo p. Gene- rali contra p. Provincialis agendi rationem recursum porre- xit. Verum p. Generalis probe noscens p. Provincialem hac in re recte se gessisse, sub die 10 aprilis 1888 respondit praescribens, ut vel Congregationem relinqueret, cui sua agendi ratione dedecori erat, vel ephemeridibus silentio imposito, quaestionibus valediceret ac suorum superiorum imperiis se subiiceret.

Hoc p. Generalis responso se praegravatum existimans, supplici oblato libello, S. Congr. de Propaganda Fide adivit, quae, re mature perpensa, recursum reiecit, mandans ut orator superiorum iussa faceret.

Accepto S. Congregationis rescripto, p. Provincialis non nullum lapidem movit, ut oratorem ad saniora consilia per- duceret. Verum cum ipse magis magisque in sua pervicacia persisterei, tandem aliquando e domo religiosa per vim eie- ctus fuit.

Orator, victus sed non fractus, novum recursum paravit, quem hac vice S. Congreg. Episc, et Regul. porrexit, pe- tens ut implorata appellatio admitteretur, et regulari pro- cessu instituto, ac Superioris Generalis praecepto nullo et irrito renuncíalo, ipsemet in religiosam familiam, a qua ex- pulsus fuerat, restitueretur.

Acceptum libellum S. C. Episc, et Regul. die 12 ianuarii 1889 remisit Emo Archiepiscopo Quebecen, pro informatione et voto, audito p. Provinciali.

Eo quo par erat obsequio Emus Tacherau die 16 februarii ex parte sua respondit consultius fore, ut p. Paradis a voto obedientiae et paupertatis dispensantur, et praevia absolu- tione poenae suspensionis ipsi inflictae, facultas ipsi indulge- a t u r inveniendi sibi benevolum Episcopum, qui ipsum in sua Dioecesi recipere haud dedignaretur.

Ex parte vero sua p. Provincialis postquam asseruerit, supplicem libellum a p. Paradis S. C. Episc, et Regul. obla- tum mendaciis falsisque interpretationibus scatere, et factum natura sua simplex et obvium, ex ipsius agendi ratione, pu-