BERGOMEN. 53

cium est. Aliqua immutatio effecta fuit, pergit orator, in concordato austriaco a. 1855; sed non ita, ut capitulo ali- quid in re concessum fuerit, solum vero ut episcopus Ur- nam imperatori praesentare deberet. Quo in concordato, na- tura explicatur ac ratio novorum canonicatuum capituli ber- gomen., cum in eo diversimode disponatur iuxta diversam beneficiorum naturam. Sane, ad differentiam art. 22, ubi conceditur austriaco imperatori libera canonicatuum nomi- natio, absque ulla ex parte episcopi praesentatione ; in art. 25 illi canonicatus excipiuntur « qui iuripatronatus ex Fundo Religionis seu studiorum derivanti subsunt »; quorum Sum- mus Pontifex Pius IX nominationem quidem concedit Impe- ratori, sed a praesentatione episcopi limitatam ; cuius prae- cise art. 25 dispositio applicata fuit canonicatibus ipsius ca- thedralis.

In hoc speciale ius concordatarium perpendit advocatus quod, cum ob Summi Pontificis concessionem, Regi datum fuerit privilegium solius nominationis , consequens est di- camus ad episcopum spectare canonicam institutionem con- ferre nominato a Rege. Eo vel magis quod tritum sit in iure, canonicam institutionem esse actum proprium supe- rioris , eiusdemque potestati iurisdictionali adhaerere. Sed non ita sentit capitulum bergomen.; conqueritur orator, quod in nova etiam rerum ordinatione sibi vindicavit ius «canonicam institutionem conferendi. Unde capta occasione de facta a Rege nominatione novi canonici a. 1824 restitit episcopo, hoc ius sibi arrogans ; episcopus autem capitulo non restitit ne peiora mala evenirent. Verumtamen guber- nium austriacum deinceps, toties quoties episcopo novum nominatum notificavit, ab eius ordinaria auctoritate postu- labat canonicam institutionem.

Tertio loco disserens advocatus de praebendae archipre- sbyteralis collatione, cui est adnexa cura animarum, as- serit iam dicta a fortiori applicari collationi huius praeben- dae ex communi DD. sententia : « Excipe dignitates Eccle- siarum Cath. quae de iure communi non smnt electivae*