54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cium, sed per ordinationem perficiatur. I t a O j etti in 2 a editione Synopsis

rerum moral, et iuris ponti], de aequipollente incardinatione ne mentionem

quidem facit (s. v. Dimissoriae, Excardinatio, Incardinatio, Ordo). Quodsi

S. E. Rotae decisio (Londinen., 9 ian. 1912; A. A. S., IV, 249 sq.) in veteri

iure aequipollentem incardinationem in usu fuisse asserat, addit tamen:

« dummodo certo constaret de voluntate utr iusque Episcopi clericum per-

petuo et absolute dimittendi eumque item perpetuo et absolute recipiendi »,

ac propterea non est contra nostram opinionem, quia Rotae assertum

tempora respicit ante S. C. C, decr. A primis, a tque incardinationem

tandem voluntate etiam non scripta utr iusque Episcopi perfici affirmât,

quod et nos pro eo tempore ultro concedimus.

VI . Cum igitur ante S. C. C, decr. A primis, aequipollens incardinatio

per beneficium residentiale neque ex lege scripta neque ex consuetudine

viguerit: eadem revocari non debuit. Sed etiamsi u t i lex vel consuetudo

generalis revera viguisset, per cit. decr. A primis, u tpote legem generalem,

spectatis eius clausulis revocatoriis, revocata fuisset, u t i revocata declara-

batur incardinatio praesumpta (S. C. C, Romana et aliarum, 15 sept. 1906,

ad I quaest.; A. S. S., X X X I X , 486 sq.). Praes ta t ad rem afferre haec

verba ex cit. causa Viterbien., 14 iulii .1905: «Si praesens controversia (in

qua beneficii collatio acta est a. 1872) adiudicanda esset ad t ramitem de-

creti S. C. C, a. 20 iul. 1898, quod incardinationem in scriptis sub poena

nullitatis faciendam esse praescribit, sacerdotem M. ad dioecesim Civita-

tis Castellanae non esset dubium pert inere» (L. c, p. 208).

VI I . Quod demum at t inet ad vim can. 114 circa s ta tum facti a. 1918

in casu perseverantem, haec adnotentur:

1. Excardinatio et incardinatio, quamvis a duobus Episcopis fiat, est

tamen unus idemque actus iuridicus, nempe quasi-contractus, per quem

Episcopus a quo subditum sibi clericum in perpetuum dimitti t , Episcopus

vero ad quem eundem subditum in perpetuum recipit. I a m vero unus

idemque contractus sub eadem sane lege perfici debet. Revera cum tanto-

pere inter se correlativae sint excardinatio et incardinatio, ut altera sine

altera fieri nequeat: nunquam alia lege regebatur excardinatio, alia incardi-

natio, sed constanter eadem lex, quae normas pro excardinatione praescri-

pserat, simul etiam incardinationis regulas exhibuit.

2. Neque excardinationis et incardinationis invaliditas per Codicem

sanabatur, quia Codex, sicut quasi-contractum invalidum repperit, i ta

etiam, deficiente canonum vi retroactiva (can. 10), invalidum reliquit.

Igi tur cum aequipollente incardinatione in casu eodem ferme modo res est,

sicut cum matrimoniis invalide contractis an te Codicem, obstante aliquo

impedimento dirimente, quod per Codicem sublatum est. N a m eiusmodi