At. LOCUTIO 58

ad éjs sermonibus deploramus, quin de industria et callide in- cautis insinuare studeat, Nos reipsa plena potestate et liber- tate frui tum loque di tum excipiendi fideles tum Ecclesiam uni- versam administrandi. Mirum Nobis est quod talia impudenter iactari possint, quasi exercituum illorum actuum qui recen- sentur plene et omnino esset in nostra potestate, et quasi in iis tota gubernationis Ecclesiae ratio quae ad munus Nostrum pertinet, contineretur. Quis enim nescit non sub Nostra sed sub dominantium potestate esse actus eius libertatis quam tantopere extollunt, ita ut eatenus et tamdium eosdem actus exercere possimus, quatenus et quamdiu hoc ab iis non im- pediatur? Quae tamen nostrorum actuum libertas quantum sub eorum potestate sit, etsi alia argumenta deessent, satis innuit ac docet novissima ea lex quam nuper deploravimus, qua liberum exercitium spiritualis nostrae potestatis, et mi- nisterii ecclesiastici ordinis nova et intolerabili oppressione constringitur. Quod si nonnullos actus Nos posse exercere per- ni iserint, ea de causa quod agnoscant quantopere eorum in- tersit Nos sub eorum dominatione liberos existimari, quam multa tamen gravissima pernecessaria summique momenti sunt quae ad formidanda onera ministerii Nostri pertinent, quibus reipsa ac rite perficiendis, Nos dominantium-iugo subiecti omni necessaria facultate et libertate caremus? Vellemus qui- dem illos qui ea quae retulimus scribunt aut loquuntur, ocu- los suos ad ea quae circa Nos accidunt coniicerent, ac alieno paulisper a partibus animo diiudicarent, utrum vere dici possit Ecclesiae regendae potestatem Nobis divinitus commissam, cum eo statu ad quem Nos adegit invasorum dominatus posse componi. Vellemus eos agnoscere convicia, iniurias, contumelias quae etiam in aula Oratorum Populi continenter contra hu- militatem Nostram effunduntur, convincia in quibus Nos qui- dem ignoscimus miseris qui ea promunt, sed tamen in offen- sionem maximam fidelium cedunt quorum communis Pater violatur, et eo tendunt ut imminuatur apud eos existimatio auctoritas veneratio, quam Vicariatus Christi quem indigni sustinemus, suprema dignitas et sanctitas postulat. Vellemus