DINIEN. 55

timis ? Ordinarius damnare et derelinquere presbyterum ne- quit ob calumniosa dicta; iustitia exigit ut ambae audian- tur partes antequam proferatur damnationis sententia. Ra- tio haec agendi in discrimine ponit auctoritatem presbyte- ri, et impossibile reddit illius ministerium. Litteras subsi- gnabant una cum parocho novem municipes.

Litterae eiusmodi Curiae episcopali valde displicuerunt; et exinde remotio presbyteri decreta fuit. Verumtamen, si quaerantur causae quae ad rem sufficerent, non videntur fuisse, aut 1. resistentia erga Marcellinum quoad usum scamni, quia id facere in potestate ac iure parochi erat, dum praesertim ipsemet Episcopus in suis litteris ad S. C C . datis non audet asserere, quod Marcellino ius gratuiti sca- mni certe competeret. Non 2. remotio puellae a s. Synaxi, quae a circumstantiis suaderi videbatur, et ad summum er- rorem non proprie culpam constituisset. Non 3. irreverentia in Episcopum, quae , si tamen adfuit, levissima apparet.. Quapropter nulla sufficiens causa ad effectum allegari vi- deretur.

De cetero parochus ait, se amari a parochianis qui tri- bus supplicationibus, in quorum una 75 nomina in alia 65, in alia tandem 63 subsignata inveniuntur a Summo Pon- tifice petierunt, ut parochus remaneret, faventibus ipsis municipibus et Syndico. Nec dici potest factum acceptationis alterius paroeciae nocere Presbytero Ludovico; qui ait, sese minis coactum fuisse a paroecia recedere eoquod eidem ali- menta et iurisdictio ab Ordinario subtracta fuerunt.

Renuntiatio autem vi metuque facta nullius est valoris, Pirhing De renunt. 84; c. Ad audientiam IV De his quae vi metusque causa.

IURA ORDINARII. At ex altera parte sui decreti iustitiam sustinuit Episcopus, qui in primis animadvertit, parochum bonam fidem posthabuisse in suo recursu ad S. C. C. Et revera dum asserit se residere in loco Verdaches, ubi s. Se- dis sententiam exspectare se dicit, innuere videtur, Episco- pum a paroecia s. Petri ipsum remo visse, quin aliam pa-