56 Matrimonii

S. C. Congregationem appellavit; quae appellationis libello accepto, litteras Archiepiscopo dedit, ut integra acta proces- sualia in forma autenthica transmitteret. Attamen haec non- nisi die 8 martii 1870 ad S. Congregationem pervenerunt ; quae decretum edidit ponatur in folio citata parte et defensore matrimonii ex officio. Post quod, omnes usque ad annum 1872 conticuere; quo tempore eadem S. Congregatio ex officio causam reassumpsit edicens: notificetur superius decretum Ordinario et referat cur partes nihil aliud egerint pro causa prosequenda. Accepto responso rescriptum fuit Ordinario qui mulieri praefigeret congruum terminum ad appellationem pro- sequendam. Unus mensis praefixus fuit, sed plures transie- runt quin mulier aut vir aliquid agerent. Tunc S. Congregatio statuit, petita venia a Summo Pontifice, ut causa more pau- perum tractaretur, ceu mulier expetiverat, exquisitis Theologi et Canonistae votis, nec non defensoris vinculi animadversio- nibus. Ut caute tamen in hoc negotio procederetur, nonnul- lorum eximiorum physicorum in hac alma urbe medicinae et chirurgiae antecessorum auctoritatem interposuit. Horum rela- tionis conclusiones sunt: i. quod huiusmodi matrimonium haud debite consummatum fuit; 2. quod vir id praestare nequiverit ob impotentiam nerveam sive dinamicam ; 3. quod hodie inu-̂ tiliter inspiceretur viri corpus ; quoniam si matrimonii tempore eius impotentia forsan temporanea fuit, nunc pro eiusdem viri aetate provecta, et pro longo temporis spatio eadem impo- tentia permanens effecta est.

Disceptatio synoptica.

VOTUM THEOLOGI . Quum Theologus brevem facti historiam coniecisset, sibi esse quaerendum, ait, an sententiae Curiae episcopalis et archiepiscopalis infirmandae aut confirmandae essent. Ad hoc vero despiciendum duo investigavit. Primum scilicet utrum servata legitima iudicii forma et ab idoneo Iudice sententiae prodierunt: alterum vero an eae gravibus rationibus