56. De sancto Anselmo.
Ad Nocturnum.

1. Blanda prece deposcamus
Anselmi praesidia

Concinendo voce pia
laudes ejus inclitas,

Qui repletus zelo Christi
sprevit mundi vilia.

2. Hic cum esset vir fidelis
jam omni laude floridus,

Meruit episcopatum
Lucae urbis sumere

A Gregorio septeno,
tunc summo pontifice.

3. Qui cum foret consecratus

ab eo votissime,
Fingens templa visitare

se subjecit ordini
Monachorum Cluniacensis

sacrati coenobii.

4. Hic post inde revocatus,
sed non voluntarie,

Pontifice et jam praefato
Romanae sedis inclitae,

Ac bibi digne commendatur
Filia ccclesiae,

5. Comitissa Deo vota,

Mathildis egregia,
Quae una tunc sustentabat

sedem apostolicam,
Male dudum superatam

regis a saevitia.

6. Quanta vita sanctitatis

degerit sublimiter,
Sumpta cura memoratae

comitissae nobilis,
Panditur miraculose

almis ejus meritis.
7. Nam in obitu hujus tanti

adsunt viri nobiles,
Laici ac cardinales

nec non sacri pontifices,
Referentes Deo laudes

visis ejus miraculis.
8. Ope cujus et tutela

coadjuti jugiter
Paradisi sortiamur

gloriam feliciter,
Quod praestare condignetur

nobis Deus optimus.