Lectio 7

Hic ponit argumenta ad excludendam desperationem: et primo ex divina misericordia; secundo ex divina justitia, ibi, ut conteret sub pedibus omnes vinctos terrae; tertio ex divina potentia, ibi, quis est iste qui dixit ut fieret, domino non jubente? circa primum duo facit. Primo ostendit divinam misericordiam quantum ad collationem beneficiorum; secundo quantum ad relaxationem poenarum, ibi, quia non repellet in sempiternum.

Circa primum tria ponit. Primo praeteritorum beneficiorum memoriam; secundo praesentium experientiam, ibi, misericordiae domini quia non sumus consumpti; tertio quantum ad expectationem futurorum, ibi, bonus est dominus sperantibus in eum.

Circa primum tria. Primo propheta inducit deum ad considerationem malorum quae sustinuerunt, dicens: domine, qui dissimulans oblitus nostri videris, recordare, liberans, paupertatis, quantum ad spoliationem bonorum, transgressionis, culpae, quae est causa tantae miseriae, absinthii, quantum ad amaritudinem et afflictionem hominum. Infra ult.: recordare, domine, quid acciderit nobis. Secundo reducit seipsum in memoriam beneficiorum quae receperunt: memoria memor ero, scilicet beneficiorum, et tabescet, deficiet ex admiratione, vel desiderio. Ps. 41: haec recordatus sum, et effudi in me animam meam. Tertio concludit fiduciam, haec recolens, scilicet beneficia. Eccl. Ult.: memoratus sum misericordiae tuae, domine.