DB CAUSA S. IULIANAE CORNELIONENSIS 6 1

obtinendam vel acta iam incepta sint, vel post extensionem cul- tus ad Ecclesiam universam protrahantur.

Reliquum est igitur ut inquiramus, quomodo suppetant ido- neae causae illius rationabilis consilii (ut verbis utar Benedi- cti XIV.), quod poscimus a S. Congregatione Summo Pontifici praeberi, ut in albo Sanctorum Iulianam Cornelionensem recen- seri decernat.

Doctrina iuris nostri, quae illos respicit, quorum nomina in Martyrologium Romanum inseri postulantur, huic distinctioni iuxta Benedictum XIV. innititur: « AUT agitur de illis, qui ante, « Decretalem in cap. Audivimus, de Reliquiis et ven. Sanctorum, « coli coeperunt in Ecclesia universali non tam lege aliqua, « quam consuetudine, consensu Summorum Pontificum tacito « adprobata, nec non de illis, qui ante dictam Decretalem coli « coeperunt in certis provinciis ex Decreto particularium Epi- « scoporum et quorum cultus extensus fuit ad universalem Ec- « clesiam non tam lege aliqua Summi Pontificis quam con- « suetudine ubique recepta et ab ipso Pontifice, consensu sal- « tem tacito, adprobata et quoad istos, qui sunt in hac pos- « sessione cultus immemorabilis, nulla est difficultas, quominus, « verificatis verificandis in SS. Rituum Congregatione, eorum no- « miña describenda sint in Martyrologio Romano. Hi etenim sunt « vere et proprie canonizata et in Martyrologio quidem ipso non « solum describi debent nomina eorum, qui subinde a Summis « Pontificibus canonizantur; sed etiam aliorum, quorum nomina « non fuerunt in eodem Martyrologio descripta, quamvis fuerint « canonizati aliquo ex modis ab Ecclesia adprobatis. AUT agitur « de illis, qui sunt quidem in possessione cultus immemorabilis, « sed tantum post tempora memoratae Decretalis, et quorum « cultus immemorabilis fuit in SS. RR. Congregatione discussus « et adprobatus; et hi quidem, licet appellentur Sancti, et licet « in eorum honorem fuerint vel ab immemorabili tempore, vel « ex concessione Apostolica, Missa celebrata et recitatum Offi- « cium, sive cum lectionibus de communi, sive cum lectionibus « propriis, non sunt describendi in Martyrologio Romano, nisi « ex specialibus circumstantiis id ipsis a SS. RR. Congregatione « indulgeatur ». (1. 4 p. 2 c. 18 § § . 1 1 , 12).

Nos ultro fatemur, Cornelionensis Virginis cultum exordia habuisse post latam Decretalem Audivimus, adeoque Pontificia