57. (42.) De sancto Donato.

1. Auratis Deum citharis
Laudet et in cymbalis
Cum Tuscia Italia,

Nobilis monarchia,
Sanctorum domicilium
Quam sacrat, Aritium.

2. In qua lucerna praesulum,
Via, forma, speculum,
Donatus martyr inclitam

Obtinet basilicam,
Servat et Ianuarium,
Caeli sidus aureum.

3. Quem non humana studia,
Non linguae facundia

Digno valet extollere
Pro merito gloriae;

Nam, quae perferre potuit,
Quis referre poterit?

4. Caminus per continuum
Vaporatur triduum,

Ut, quo crematur longius,
Cremet post velocius ;

Hunc martyr dum ingreditur,
Nec capillus laeditur.

5. Solante mox angelico
Gaudet contubernio,

Dum globi strident ignei,
Crescit ardor fidei.

Sic flamma desiderii
Perit vis incendii.

6. Victor ab igne trahitur,
Ad tribunal rapitur,

Consulitur, impetitur,
Eadem vox redditur;

Nam fixa super stabilem
Domus viget lapidem.

7. Cum caro poenis cingitur,
Mens in astra figitur,

Tormenta reddunt levia
Visa illic praemia,

Sic poenas mille mortium
Dulce credit otium.

8. Saevae manus carnificum
Nervos vellunt viscerum,

Compages laxa solvitur,
Postquam nexus tollitur,

Fit per diversos exitus
Multiplex interitus.

9. Hinc traditur ferocibus
Belluarum morsibus,

Ferae sed indomabilem
Deponentes rabiem

Demissa colla caelitus
Sacris flectunt precibus.

10. O lucifer Hesperiae,
O decus ecclesiae,

Quis tua possit omnia
Promere praeconia?

Non haec implere nitimur,
Sed gaudendo vincimur.

11. Te pronis ergo mentibus
Supplicantes petimus,

Nos culpae nostrae debitis
Tuis solve meritis

Et electorum coetibus
Sacris iunge precibus.

12. Sit patri laus ingenito,

Eius unigenito,

Sit utriusque parili

Decus omne flamini,
Cuius una potentia
Cuncta regit saecula.