Lectio 14

Hic jam, assumpta fiducia, convertit se ad petendum divinam misericordiam: et circa hoc duo facit. Primo ponit praeparationem ad orationem; secundo ponitur oratio, ibi, nos inique egimus. Circa primum duo. Primo paratur locus orationi per vitae emendationem: scrutemur, discutiendo peccata praeterita, et quaeramus, dominum, desiderio cordis, et petentes auxilium: quo accepto, revertamur, bene operando. Jer. 2: vide vias tuas in convalle, scito quid feceris. Secundo paratur locus per devotionem: levemus corda. 1 Tim. 2: volo viros orare in omni loco levantes manus suas.

Nos inique egimus. Hic incipit oratio: et primo captat benevolentiam; secundo accusat culpam, ibi, vidisti, domine, iniquitatem; tertio petit vindictam, ibi, reddes vicem, etc.. Circa primum tria. Primo captat benevolentiam ex persona sua, et populi conquerentis, secundo ex persona adversarii, ibi, aperuerunt super nos os suum omnes inimici; tertio ex persona judicis, ibi, invocavi nomen tuum, domine.

Benevolentiam autem ex persona sua et populi captat proponendo sua incommoda: unde circa primum duo facit. Primo ponit populi afflictionem; secundo suam compassionem, ibi, oculus meus afflictus est. Circa primum duo. Primo confitetur culpam, ne sequens poena vergat in judicis crudelitatem: inique, peccando contra proximum, ad iracundiam, peccando in deum, inexorabilis, quia non flexibilis ad orationes nostras. Jer. 7: tu ergo noli orare pro populo isto, neque assumas pro eis orationem et laudem, quia te non exaudiam.

Joan.: 9 peccatores deus non ex audit: sed si quis cultor dei est, hunc exaudit.

Secundo proponit peccatum.