66 MEDIOLANEN.

posse, .cum non recordaretur dierum quibus thermopolium ante missam adiverat , vel quibus missae celebrationem omiserat. Curiam igitur-, ut criminis confessionem omnino praeripere tentaret una positione omnia comprehendisse, sin- gulos dies, locum -, horam, potionis genus, iter ad ecclesiam, altare , vestes sacras, hac adiecta lege Respondeat pure et simpliciter per verbum < credit » vel « non credit > aut si positio iuxta opinionem imputati partim vera esset partim non, respondeat per verbum « non credit ut ponitur. > Si igitur, arguebat orator, David respondisset. credo, omnia admisisset. Si dixisset non credo, negasset quod iudice in- quirente deposuerat, se scilicet dierum non recordari. Si de- mum respondisset non credo ut ponitur, cum nihil adiicere posset, iuxta inquisitoris praeceptum , dixisset positionem partim esse veram, quod admittere non poterat.

Ast Davidem respondentem nihil in sui perniciem ad- misisse. Ipsum enim inquisitoris praeceptum merito contem- psisse, ac responsum dedisse non credo ut ponitur exclusa mordicus missae celebratione post ieiunii infractionem. Nec movere quod Curia opponit, illum haustam in thermo- polio potionem non negasse. Etenim ad criminis probationem alterutrum non sufficere, sed utrumque requiri : antecedentem potionem, et subsequentem missae celebrationem. Missae sed celebrationem a gravissimis testibus sacerdotibus, qui Eccle- siae in qua David celebrasset curam habent et ephemeridum Ecclesiae illius sensum explicant, omnino excludi.

Tandem ad damnandum hominem, ac praesertim sacer- dotem, tales probationes requiri quae de crimine admisso ne dubitari quidem sinant. Hoc in multis probare disciplina- rem legem ex titulo: Instructio pro Curiis Ecclesiasticis (1) quam S. .C. Ep. et Reg. edidit die 11 Iunii 1880.

Demum non impium ac scelestum sed stultum praesu- mendum esse Sacerdotem hunc, qui cum ab inimicis quotidie vigilari nosceret, ut eum perdendi causam specularentur;

(1) Huiusmodi instructionem, ceu pluries notatum est, edidimus in Vol. XIII

pag. 324 et seqq.