63. (48.) De Die Mortis.

1. Gravi me terrore pulsas,

vitae dies ultima,
Maeret cor, solvuntur renes,

laesa tremunt viscera,
Tui speciem dum sibi

mens depingit anxia.

2. Quis enim pavendum illud
explicet spectaculum,

Cum dimenso vitae cursu
carnis aegrae nexibus

Anima luctatur solvi
propinquans ad exitum?

3. Perit sensus, lingua riget,

resolvuntur oculi,
Pectus palpitat, anhelat

raucum guttur hominis,
Stupent membra, pallent ora,

decor abit corporis.

4. Ecce, diversorum partes
confluunt spirituum,

Hinc angelicae virtutes,
illinc turba daemonum,

Illi propius accedunt,
quos invitat meritum.

5. Praesto sunt et cogitatus,
verba, cursus, opera,

Et prae oculis nolentis
glomerantur omnia,

Illuc tendat, huc se vertat,
coram videt posita.

6. Torquet ipsa reum suum
mordax conscientia,

Plorat acta corrigendi
defluxisse tempora,

Plena Iactu caret fructu
sera paenitentia.

7. Falsa tunc dulcedo carnis
in amarum vertitur,

Quando brevem voluptatem
perpes poena sequitur,

Iam, quod magnum credebatur,
nil fuisse cernitur.

8. Utque mens in summae lucis
gloriam sustollitur,

Aspernatur lutum carnis,
quo mersa provolvitur,

Et ut carcerali nexu
laetabunda solvitur.

9. Sed egressa durum iter

experitur anima,
Quam incursant furiosa

dirae pestis agmina
Et diversa suis locis

instruunt certamina.

10. Nam hic incentores gulae,

illic avaritiae,
Alibi fautores irae,

alibi superbiae,
Vitii cuiusque globus

suas parat acies.

11. Iam si cedat una turma,
mox insurgit altera,

Omnis ars temptatur belli,
omnis pugnae machina,

Ne ad hostium pudorem
sic evadat anima.

12. O quam torva bellatorum
monstra sunt feralium I

Taetri, truces, truculenti,
flammas efflant naribus,

Dracontea tument colla,
virus stillant faucibus.

13. Serpentinis armant spinis
manus doctas praeliis,

His oppugnant adventantes
telis velut ferreis,

His quos attrahunt, aeternis
mancipant incendiis.

14. Quaeso, Christe, rex invicte,
tu succurre misero

Sub extremae sortis hora,
cum iussus abiero,

Nullum in me ius tyranno
praebeatur impio.

15. Cedat princeps tenebrarum,
cedat pars tartarea ;

Pastor, ovem iam redemptam
tunc reduc ad patriam,

Ubi te videndi causa
perfruar in saecula.