69. De sancto Donato.

In 1. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Extollatur

in laudum culmine
Locus dictus

a sancti nomine,
Quem Donati

sacravit sanctitas,
Cujus praesens

adest sollemnitas.

Ad Matutinum.
Invitatorium.
Christum vitae donatorem
Veneremur juxta morem,
Qui Donatum confessorem
Caeli vexit ad decorem.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.
1. Aurelianensis

urbis de civibus

Donatus ortus est
piis parentibus,

Quorum praesidiis
et diligentia

Sacra nutritus est
in pueritia.

2. Attendentes

parentes pueri,
Ipsum Deo

devotum fieri,
Literarum

tradunt doctoribus
Imbuendum

sacris apicibus.

3. Instructus igitur

artium studiis
Carnem continuit

a carnis vitiis,
Et dum Domino se

totum exhibuit,
Ad cleri titulum

provehi meruit.

Responsoria.
1. Orthodoxae

Donatus fidei
Normam servans

meruit provehi
Sublimatus

ad sacerdotium,
In spe fovens

operae pretium,
V. Satiandus

de mensa fertili
Mundum spernit

cum flore sterili.
2. Limes artus

et collis arduus
Et draconis

terror praecipuus
Nequit sancti

mentem retrahere,
Ad manendum

mentem retrahere ;
V. Draco jussus

fugit a patria,
Fugam cujus

novit Durentia.
3. In novellae

vitis propagine
Botrus praegnans

miro genimine
Vinum fudit

in abundantia,
Ut clarescant

Dei magnalia ;
V. Recens potus

fecundi calicis
Causam praebet

credendi rusticis.

In 2. Nocturno.
Antiplionae.
1. Qualis in opere,

qualis in precibus
Praevius exstitit,

sumptis ordinibus
Quales fuerint
singultus intimi,

Succincto carmine
non valet exprimi.

2. In diaconii

mox arce positus,
Carnem ad opera

convertit spiritus,
Exercens animo,

quod ad rem pertinet,
Quem non ad levia

vagari sustinet.
3. Crescit aetas,

crescit religio,
Consecratur

in sacerdotio,
Confecturus

secundum ordinem
Dominicum

corpus et sanguinem.

Responsoria.
1. Uvarum decipit
agrestem species
Et vexat avidum

ventris ingluvies,
Sed botri miserum
gustus exasperat,
Donec vir Domini
clamantem liberat ;
V. Non valuit devium

vomere aut deglutire race-
mum.
2. Egregio

ditatus socio
Florentini

gaudet solatio,
Quem divina

perfecit gratia
Literali

doctum scientia ;
V. O felicis

virum memoriae,
Quem spiritus
replet scientiae.
3. Refragata

lucta Leviathae
Montis iter

mirando schemate

Daemon planat,

quod erat nimium,
Confessoris

agens imperium ;
V. Hostis nequam

dum saxa bajulat,
Laborando

gemit et ululat.

In 3. Nocturno.
Antiplionae.
1. Virum Dei

fama prosequitur
Et per vulgi

voces attollitur,
Cujus ne levitas

possit officere,
Natale cogitur

solum relinquere.
2. Ne laedatur

rumoris famine,
Sanctus abit

conscio nemine
Et latenter

relicta Francia
Sancti petit

Martini moenia.
3. Ibi noctis

agens vigilias
Sancti sumit

datas reliquias,
Quo profectus

laetatus comite
Complet iter

accepto tramite.

Responsoria.
1. Importunus

furator oleris
Fascem fecit

non parvi ponderis,
Sed nec illinc
exire potuit
Nec ponendi

fascem fas habuit ;
V. Solvitur exire,

sinitur correptus abire.

2. Vir invictae

misericordiae
Senatoris

medetur filiae,
Scriptum tenens

illud memoriae:
Fili, ne sis

memor injuriae.
V. In adstantis

conspectu populi
Caeli lumen

resumunt oculi.
3. Saevae matris

dira crudelitas
Nato negat

res cunis debitas,
Sed infanti

sufficientia
Cerva dedit

lactis edulia ;
V. Praetermissa

naturae regula
Mater negat,

dat cerva pabula.

In Laudibus.

Antiplionae.

1. Proficiscens

vir de Turonica
Luras adit

ora Sisterica,
Inter rupes

sub alis montium
Sanctus parat

sibi tugurium.
2. Fit ab ipso

pauper ecclesia
Rebus quidem,

sed dives gratia,
In qua sacras

condit reliquias,
Viae suae

duces et praevias.
3. Dum vitae semina

spargeret accolis,

Et illi crederent

relictis idolis,
Ad Celsum judicem

paganum trahitur
Et duro verbere

Donatus teritur.
4. Nil formidans

carnis injurias
Ictus perfert

et contumelias,
Tandem redit

sanctus ad propria
Benedicens

Dei magnalia.
5. Judex persequitur,

Donatus latitat
Et in Anorelae

latebris habitat,
Hic usque peimanens

ad mortis terminum

Laudat in canticis
de caelis Dominum.

Ad Benedictus.

A. Eductus igitur

carnis ergastulo
Donatus clauditur

ibidem tumulo,
Cujus exsequias

insignis Marius
Complevit lacrimis

orans propensius.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. O donator, in Donato
Nobis culpas eondouato
Et, ut tibi placeamus,
Pacem dona, quam rogamus.