PRIVATIONIS PAROECIAE 71

•sententia lata est, qua ob odium publicum, disertionem Ec- clesiae parochialis, neglectam pastoralem curam, aliasque causas circa administrationem Sacramentorum, celebratio- nem Missae parochialis, bonam famam praefatum provi- sionale decretum confirmatum fuit, medietate congruae Pa- rocho assignata, qui nihilominus per aliquod tempus eam integram a Patrono percipere perrexit. Anno 1879, sede Epi- scopali vacante, Vicarius capitularis annuens supplicationi- bus Benedicti, permisit eidem ut in paroeciam reverteretur, a qua tamen paucos post mtenses, ira et indignatione populi fugere noctu coactus fuit.

Novus Praesul post sexennium et ultra Benedicto Pa- roeciam eamdem commisit, motus illius precibus, quem im- mutatum censuit. Ast malo fato id factum fuisse videtur, quandoquidem Parochus in peius, non in melius, immutatus, post paucos menses tertio a paroecia abscedere debuit, ad •quam non amplius usque ad hodiernam diem reversus est, li- cet nullum non moverit lapidem, ut Archiepiscopi consensum obtineret. Omnibus itaque eius conatibus fractis et in irritum cessis, Archiepiscopum indus rapuit coram laico Praetore, ab eo petens ut illum damnarèt in id quod interest; verum sen- tentia actori non arrisit.

Tanta Parochi audacia commotus Archiepiscopus, eumdem censuris innodatum declaravit, ac die 12 Martii 1881, ad S. C. O. recursum habuit, transmittens Parochi epistolam, iniuriosam Episcopali dignitati; facta autem non fand a de Parocho enarrans, ac enixe postulans ut S. C. Congregatio -eumdem paroecia privaret.

Sacra Congregatio rescripsit : Archiepiscopus procedat ad formam iuris. Hic tamen retulit formalem processum fieri non posse ob temporum nequitiam. Patefecit etiam, Parochum celebrasse missam, etsi suspensum ; transmisitque ad s. Con- gregationem libellum famosum, typis evulgatum et epistolam »contumeliosam parochi, qua se appellaturum ad superius lai- cum tribunal minitábatur. Tunc s. C. C. rescripsit ut Anti- stes processum conficeret, saltem forma summaria. Sed eodem